Dwie młode pary zastanawiają sie, gdzie zamieszkać. Pierwsza myśli głównie o rozwoju zawodowym i zabawie, druga stawia na żyecie rodzinne.Mają tyle samo pieniędzy. Podpowiem jakie mieszkanie można za nie kupić.
Styl życia.
Dużo pracują, po godzinach uczą sie, prowadzą intensywne życie towarzyskie, chodzą do kina. W ciągu najblizszych kilku lat nie zamierzają mieć dzieci.Mieszkanie może byc mniejsze, ale w centrum lub blisko centrum. Rozkład pozwalający urządzić imprezę lub pobyć we dwoje, np. salon otwarty na kuchnie plus sypialnia.
Co, gdzie. za ile ?
Za około 300 tys. zł można kupić :w Warszawie - dwupokojowe mieszkanie o powierzchni 42 mkwadrat (DKF Mokotów, blisko łazienek królewskich, z dobrym dojazdem do centrum); w Poznaniu - 47 mkwadrat blisko Starego miasta (Kamienica za Teatrem), W Gdańsku - 43 mkwadrat na osiedlu Aura,W innych miastach jest taniej, wystarczy około 200 tys. zł. Tyle kosztuje mieszkanie o powierzchni 31 mkwadrat we Wrocławiu na osiedlu Innova. Krakowaska iwestycja Wielicka 44 proponuje 38,5 mkwadrat za ok 230 tys.zł.
Plusy.
Dobra komunikacja .Mieszkanie w centrum łatwo sprzedac lub wynająć raczej nie straci na wartości. Jeśli wybierze sie lokalizaję ,, rozwojową" (np. w Warszawie na Pradze, gdzie wkrótce będzie metro), można zarobić.
Minusy.
Mniejsza powierzchnia, miejski chałas mogą być problemy z miejscem do parkowania.Drogie bieżące zakupy.
RODZINA.
Styl życia.
Najważniejsza jest dla nich rodzina, chcieliby jak najszybciej mieć jedno lub dwoje dzieci. Są gotowi dłużej dojeżdzać do pracy, byle by kupić większe mieszkanie. Z co najmniej dwiema sypialniami.
Co, gdzie, za ile.
Za około 300 tys. mogą zamieszkać w trzech pokojach w stołecznych Apartamentach Wiślanych na Tarachominie. Za 254 tys.zł w dwupokojowym mieszkaniu o powierzchni prawie 50 mkwadrat na osiedlu Ecoria pod Poznaniem. W Krakowie Słoneczne Miasteczko położone na obrzeżach miasta oferuje 54 mkwadrat za 237 tys.zł. We Wrocławiu na osiedlu Olimpia Port dwupokojowe mieszkania kosztują ok. 200 tys. zł. W Gdańsku w Nowym Horyzoncie to wydatek poniżej 200 tys. zł.
Plusy.
Dodatkowy pokój np.dla dziecka.Nowe osiedla mają na ogół dobrze wyposarzone place zabaw, szerokie chodniki, ścieżki rowerowe itp.Blisko do lasu, na wieś.
Minusy.
Długie godziny spędzane w poranych i popołudniowych korkach. Mieszkanie na obrzeżach trudniej sprzedać czy wynająć. Może być problem ze żłobkiem i przedszkolem.
CHCESZ KUPIC ? ZWRÓC UWAGĘ NA?
Trzeba dokładnie przeanakizować rozkła mieszkań i ich usytułowanie budynku. atrakcyjniejsze są te z oknami na dwie lib wiecej stron świata. Istotna jest też ekspozycja słoneczna oraz widok - gdy mieszkanie jest małe, rekompresuje to braki przestrzeni (ale uwaga skuszeni zielenią, możęmy się rozczarować, gdy za jakiś czas po sąsiedzlu stanie wysoki blok). Cenna jest każda powierzchnia kowa przynależna do mieszkania: balkon, komórka lokatorska. Im mniejszy lokal, tym jego rzut powinien być bardziej kwadratowy, taką przestrzeń wygodniej zagospodarować. Nie decydujmy sie na mieszkanie, w którym są długie korytarze, bez miejsca na szafy wnękowe, zabierają cenne metry powierzchni użytkowej. Gdy układ nie spełnia do końca oczekiwań, warto przearanżować mieszkanie - na etapie budowy można dokonać tzw. zmian lokatorskich, które są bezpłatne. Ze względu na koszty ważna jest częsć wspólna - oświetlenie korytarzy powinno być energooszczędne, np.LED-owe z czujnikiem ruchu.
poniedziałek, 31 grudnia 2012
piątek, 28 grudnia 2012
Jak dbac o okna.
Okna ledwie sie domykają,przez nieszczelności wieje zimnem, a ramy szpecą odrapaniami i odchodzącą farbą.
Regularna konserwacja i staranna pielęgnacja pozwala utrzymać dobry stan okien przez kilkadziesiąt lat.Okna plastikowe są mniej kłopotliwe w utrzymaniu niz drewniane.Wystarczy raz w roku - najlepiej przed zimą - pokryć je preparatem pielegnacyjnym i wyczyscić okucia. Ze względu na dużą odporność plastiku na substancje chemiczne do mycia można używać wszelkich dostępnych na rynku preparatów (choc lepsze są te łagodne). Drobne zarysowania plastiku można pokryć mleczkiem pielegnacyjnym, ale głębsze uszkodzenia nie dają sie naprawić. Wprawdzie nie zagrażają one znacząco trwałości okna, ale obniżają jego walory estetyczne. Okna drwniane wymagają regularnej pielęgnacji.Łatwo o mikrouszkodzenia powstałe np.wskutek uderzeń gradu - wnikająca w pęknięcia woda powoduje zasnienie i powolne niszczenie struktury drewna.Aby temu zapobiec, powinno sie mniej więcej dwa miesiące po zamontowaniu, a póżniej dwa razy w roku (przed latem i przed zimą),czyścić okna przy użyciu specjanego środka czyszczącego i mleczka, które które wnikają w pory i zamykają je przed dopływem wody.
Powinno sie unikać czyszczenia silnymi detergentami, rozpuszczalnikami czu pastami, które mogą zniszczyc powłokę kryjącą.
Okna drewniane wymagają też okresowej renowacji. Pomalowane farbami kryjącymi powinno się odnawiać co cztery - pięć lat, a lakierowane co dwa - trzy lata.Przy okazji można naprawić rysy, które dość łatwo przeszlifować i zaszpachlować. Daje to też możliwość zmiany wyglądu okna - można pomalować je inną farbą czy lakierem. Jednak najkorzystniejsze jest stosowanie środków, którymi okno było pokryte wcześniej. W przeciwnym wypadku okno trzeba zeszlifować.
Najprostszym sposobem pielęgnacji okien jest mycie.Zalegający na drewnianych ramach brud powoduje szybsze niszczenie ich powłoki. Te z PCV powinny byc myte częsciej niż drewniane, ponieważ na plastikowych profilach szybciej osiada brud. Prace ułatwi elektryczne urządzenie Karcher WV50 z funkcją odsysania (chroni przed zamoczeniem powierzchni pod oknem)Na czyszczonej nim powierzchni nie pozostają smugi. Cena od 250 zł.
We wszystkich oknach przynajmniej raz w roku powinno się posmarować gliceryną lub smarem silikonowym uszczelki, aby zapewnić im elastyczność i odporność na starzenie, oraz wyczyśćic okucia smarem lub olejem maszynowym bez zawartośći żywic i kwasów. Nie wolno smarować okuć żadnym środkiem spozywczym np.masłem czy olejem.
Najczęściej środki pielęgnacyjne - do ram, okuć i uszczelek - można kupić w jednym zestawie pielęgnacyjnym. Cena zestawu do okien z PCV to około 30 zł, a do drewnianych około 70 zł. Jeden zestaw wystarcza do dwukrotnej pielęgnacji 10 - 12 okien.
Regularna konserwacja i staranna pielęgnacja pozwala utrzymać dobry stan okien przez kilkadziesiąt lat.Okna plastikowe są mniej kłopotliwe w utrzymaniu niz drewniane.Wystarczy raz w roku - najlepiej przed zimą - pokryć je preparatem pielegnacyjnym i wyczyscić okucia. Ze względu na dużą odporność plastiku na substancje chemiczne do mycia można używać wszelkich dostępnych na rynku preparatów (choc lepsze są te łagodne). Drobne zarysowania plastiku można pokryć mleczkiem pielegnacyjnym, ale głębsze uszkodzenia nie dają sie naprawić. Wprawdzie nie zagrażają one znacząco trwałości okna, ale obniżają jego walory estetyczne. Okna drwniane wymagają regularnej pielęgnacji.Łatwo o mikrouszkodzenia powstałe np.wskutek uderzeń gradu - wnikająca w pęknięcia woda powoduje zasnienie i powolne niszczenie struktury drewna.Aby temu zapobiec, powinno sie mniej więcej dwa miesiące po zamontowaniu, a póżniej dwa razy w roku (przed latem i przed zimą),czyścić okna przy użyciu specjanego środka czyszczącego i mleczka, które które wnikają w pory i zamykają je przed dopływem wody.
Powinno sie unikać czyszczenia silnymi detergentami, rozpuszczalnikami czu pastami, które mogą zniszczyc powłokę kryjącą.
Okna drewniane wymagają też okresowej renowacji. Pomalowane farbami kryjącymi powinno się odnawiać co cztery - pięć lat, a lakierowane co dwa - trzy lata.Przy okazji można naprawić rysy, które dość łatwo przeszlifować i zaszpachlować. Daje to też możliwość zmiany wyglądu okna - można pomalować je inną farbą czy lakierem. Jednak najkorzystniejsze jest stosowanie środków, którymi okno było pokryte wcześniej. W przeciwnym wypadku okno trzeba zeszlifować.
Najprostszym sposobem pielęgnacji okien jest mycie.Zalegający na drewnianych ramach brud powoduje szybsze niszczenie ich powłoki. Te z PCV powinny byc myte częsciej niż drewniane, ponieważ na plastikowych profilach szybciej osiada brud. Prace ułatwi elektryczne urządzenie Karcher WV50 z funkcją odsysania (chroni przed zamoczeniem powierzchni pod oknem)Na czyszczonej nim powierzchni nie pozostają smugi. Cena od 250 zł.
We wszystkich oknach przynajmniej raz w roku powinno się posmarować gliceryną lub smarem silikonowym uszczelki, aby zapewnić im elastyczność i odporność na starzenie, oraz wyczyśćic okucia smarem lub olejem maszynowym bez zawartośći żywic i kwasów. Nie wolno smarować okuć żadnym środkiem spozywczym np.masłem czy olejem.
Najczęściej środki pielęgnacyjne - do ram, okuć i uszczelek - można kupić w jednym zestawie pielęgnacyjnym. Cena zestawu do okien z PCV to około 30 zł, a do drewnianych około 70 zł. Jeden zestaw wystarcza do dwukrotnej pielęgnacji 10 - 12 okien.
czwartek, 27 grudnia 2012
Dobry wyciąg.
Podczas gotowania w kuchni gwałtownie wzrasta zanieczyszczenie powietrza. Pojawiają sie w nim drobinki tłuszczu i duża ilość pary wodnej. Wentylacja grawitacyjna łatwo sobie z nim nie poradzi. Co innego okap.
Kuchnia musi mieć dobrą wentylację. Odpowiednie wymagania zapisano w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytułowanie.Zgodnie z nimi z kuchni, w której znajduje sie kuchenka gazowa, powietrze należy usuwać grawitacyjnie, a z wyposażonej w kuchenke elektryczną - grawitacyjnie lub mechanicznie. Potrzebny jest także nawiew świeżego powietrza przez nawiewniki zamontowane w kuchni lub sąsiednich pomieszczeniach.Spełnienie tych wymagań może nie wystarczyć do zapewnienia komfortu. POdczas gotowania, kiedy powstaje duża ilość pary wodnej, i mieszają sie zapachy przygotowanych potraw, niezbędne jest okresowe zintensyfikowanie wentylacji.To właśnie rola okapu.
JEDNA NAZWA - DWA URZĄDZENIA.
Pod nazwą okap kryją sie dwa urządzenia, które z wygladu niekiedy trudno odróżnić: jedno wyposażone w zestaw filtrów, i działające jako pochłaniacz, drugie -podłączone do kanału wentylacyjnego i pracuje jako wyciąg.Okap - pochłaniacz można zamontować w każdej kuchni, okap - wyciąg bez problemu tylko tam, gdzie jest dostęp do wolnego, dodatkowego kanału wentylacyjnego. Jeśli w kuchni jest kuchenka gazowa, nie może to być jedyny kanał - ten musi działać grawitacyjnie i nie wolno do niego niczego podłanczać, bo w ten sposób pozbawi się kuchnię wentylacji, która jest jednym z warónków bezpiecznego korzystania z urządzenia gazowego. Ostatecznie można zamopntować specjalną podwójną kratkę wentylacyjną i podpiąć okap do jej górnej częsci - dzieki temu usuwane przez niego powietrze nie będzie wracało do pomieszczenia.Gdy okap nie będzie pracował, dolna część będzie działała jak zwykła kratka wywiewna.
Można tez wyprowadzić wylot z okapu przez ściane zewnętrzną. Na jego zakończeniu trzeba wtedy zamontować klapę zwrotną, aby powietrze z zewnątrz nie było nawiewane do kuchni, gdy okap nie będzie pracował.
W pomieszczeniu w którym jest wyciąg, niepowinno byc kominka opalanego drewnem ani innego urządzenia z grawitacyjnm odprowadzaniem spalin, np.kotła lub podgrzewacza gazowego z otwartą komorą spalania. Działający wyciąg mógłby bowiem zakłucić ciąg w kominach odprowadzających dym lub spaliny z tych urządzeń i powodowac ich zawracanie do pomieszczeń mieszkalnych. Dlatego jeśli juz mamy wyciąg, nie powinniśmy go włączać, gdy palimy w kominku.
Wyciągi i pochłaniacze można bez zastrzezeń stosować w domach z wentylacją mechaniczną.
Uwaga! Okapu pracującego w systemie otwartym nie wolno podłączać do kominów wentylacji zbiorczej ani - tym bardziej - przewodów kominowych odprowadzających spaliny z pieca lub kotła.
Jeżeli okap ma pracowacć w systemie zamkniętym ( jako pochłaniacz), musi mieć dobre filtry, najlepiej co najmniej dwa - węglowy do neutralizowania zapachów i przeciwtłuszczowy do wychwytywania tłustych oparów. Ich trwa trwałość i skuteczniść są bardzo różne i najcześciej wprost proporcjonalne do ceny. Niektóre nie nadają sie do uzytku już po kilku miesiącach pracy, inne doskonale spełniają swoje zadanie przez ponad rok. Filtry przeciw tłuszczowe z akrylu, papieru czy włókniny po zużyciu należy wymienić na nowe. Tych nowoczesnych z metalu można po dokładnym umyciu używac wielokrotnie. Większość okapów wyposażonych w filtry węglowe moąe pracować jako pochłaniacze, a po podłączeniu do kanału wywiewnego - jako wyciągi. Jeżeli to tylko możliwe, lepiej zamontować wyciąg niż pochłaniacz. Z efektów jego pracy będziemy bardziej zadowoleni.
WYMAGANIA INSTALACYJNE.
Okap powinno sie zamontować na wysokości umożliwiającej wygodne korzystanie z kuchenki, jednak nie niżej niż 65 cm nad płytą gazową (mógłby zakłócać spalanie gazu) i nie wyżej niż 75 cm nad dolną płytą (nie zbierałby nalezycie oparów). Okap - wyciąg zwykle podłącza sie do kanału wywiewnego rurą spiro o srednicy 125 lub 150 mm przewodem z tworzywa sztucznego o przekroju prostokątnym odpowiedniej wielkości. Odległość od kanału (albo wylotu w ścianie zewnętrznej) musi być jak najmniejsza, a przewód (rura) powinien mieć jak najmniej załamań,
Przepływ powietrza przez okap jest wymuszany jednym lub dwoma silnikami o mocy od kilkunastu do ponad 200 W. Pochłaniacze mają zwykle słabsze silniki, wyciągi - mocniejsze; jedne i drugie są zasilane prądem o napięciu 230 V. W pobliże urządzenia trzeba więc doprowadzić instalacje elektryczną i zamontowac gniazdo ( nie jest to jednak konieczne, bo przewody - zasilający okap i instalacyjny - mogą być podłączone w tzw. kostce). Miejsce połączenia można ukryć pod obudową okapu, aby nie rzucało sie w oczy. W przypadku okapów wyspowych podłaczenia do wentylacji i instalacji elektrycznej muszą byc wprowadzone bezpośrednio nad urządzeniem i ukryte np.w suficie podwieszanym.
Wentylator może zasysać powietrze jednostronnie (od spodu), dwustronnie (od spodu i z przodu), a wersjach wyposarzonych w dwa silniki nawet z czterech stron, dzieki czemu okap ma wiekszą wydajność.
Wielkość i liczba silników, ale także ich jakość oraz sposób wyciszenia okapu decydują o poziomie wytwarzanego przez niego hałaśu. Najgłośniejsze okapy podczas pracy z maksymalną mocą emitują dzwieki nie przekraczające 72 db, czyli zbliżone do odgłosów tradycyjnego odkurzacza. Poniewaz okap działa okresowo i nie zawsze na najwyzszaych obrotach - da sie wytrzymać. Jeśli uda sie kupic urządzenie pracujące z głośnością poniżej 50 db, bedzie naprawde mało uciążliwe.
JAK WYBRAĆ?
W sprzedarzy jest wiele okapów kuchennych. Wybierając ten własciwy, trzeba zacząc od elementów decydujących o miejscu i sposobie montażu, potem dobrać rodzaj filtrów i moc wentylatora, a dopiero na koncu sposób wykończenia i sterowanie.
Okapy przyścienne, kominowe mocuje sie bezpośrednio do sciany (zwykle między szafkami). Występuja też w wersji narożnej - do montażu w rogu pomieszczenia. Mają kształt kwadratu, prostokąta lub wycinka z koła.
Szufladkowe wysuwa sie na czas pracy, odsłaniając w ten sposób wlot powietrza (wysunięcie płyty powoduje automatyczne uruchomienie wentylatora i właczenie oświetlenia),i zasuwa, kiedy chce sie wyłaczyć urządzenie.
Podszafkowe wbudowane znajdują sie wewnątrz szafki i widać je jedynie od spodu,a uniwersalne bezpośrednio pod szafką zawieszoną nad kuchnią. Takie wyciągi są funkcjonalne i wygodne, zajmują nie wiele miejsca.
Okapy uchylne przymocowywuje sie do sciany nad kuchenka miedzy szafkami wiszącymi i uruchamia przez otwarcie uchylnych drzwiczek identycznych z drzwiczkami pozostałych szafek kuchennych.To pozwala dyskretnie wkomponowac je w umeblowanie kuchni.
Okapy wyspowe mocuje sie je do sufitu nad kuchenką znajdującą sie na wyspie, z dala od ścian pomieszczenia. W takich okapach przewód transportujący powietrze jest wprowadzony w pionowo w góre.
Obudowy okapów powinny być zrobione z materjału odpornego na wilgoć, tłuszcz i wysoką temperature. Powierzchnia musi być gładka i łatwa do utrzymania w czystości, a więc także odporna na działanie środków chemicznych, ścieranie i zadrapania. Najwiekszą popularnością cieszą sie urządzenia z wysokogatunkowej stali nierdzewnej (inox), często z elementami szkła.
JAK DOBRAĆ WYDAJNOŚĆ OKAPU.
Trzeba ja dopasować do wielkości pomieszczenia, w którym bedzie on zamontowany.Powinna być co najmniej taka, aby w ciągu godziny zapewnić sześciokrotną wymiane powietrza w pomieszczeniu.Wentylator okapu, pracując z maksymalną wydajnością, musi zatem przetłaczać strumień powietrza szesc razy wiekszy od kubatury pomieszczenia 6 x powierzchnia podłogi x wysokośc pomieszczenia), czyli w kuchni zamkniętej o powierzchni 15 m kwadratowych i wysokosci 3 m - 270m3/h. Ale to nie wystarczy jezeli kuchnia jest połączona z jadalnią lub salonem.
We wnętrzu z kuchenką gazową okap nie powinien miec za dużej wydajności (liczba wymian nie większa niż 12), aby w pobliżu palnika nie wytwarzał podcisnienia pogarszającego warunki spalania gazu.
Okap - pochłaniacz powinien mieć wydajność o mniej wiecej 15% mniejszaą niż okap - wyciąg dobrany do takiej samej kuchni.W sprzedarzy są urządzenia z wentylatorami o wydajności od 200 do ponad 800 m3/h.
Prędkość obrotów wentylatora (wydajność) ustawia sie przyciskami lub sensorami na obudowie, a w niektórych modelach takze za pomocą pilota. Nowoczesne okapy mają najczęsciej sterowanie elektroniczne, nierzadko cyfrowy wyświetlacz z informacjami o parametrach pracy oraz zanieczyszczenia filtrów i potrzebie ich wymiany, a niektóre także pamięci i możliwość programowania.
Kuchnia musi mieć dobrą wentylację. Odpowiednie wymagania zapisano w warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytułowanie.Zgodnie z nimi z kuchni, w której znajduje sie kuchenka gazowa, powietrze należy usuwać grawitacyjnie, a z wyposażonej w kuchenke elektryczną - grawitacyjnie lub mechanicznie. Potrzebny jest także nawiew świeżego powietrza przez nawiewniki zamontowane w kuchni lub sąsiednich pomieszczeniach.Spełnienie tych wymagań może nie wystarczyć do zapewnienia komfortu. POdczas gotowania, kiedy powstaje duża ilość pary wodnej, i mieszają sie zapachy przygotowanych potraw, niezbędne jest okresowe zintensyfikowanie wentylacji.To właśnie rola okapu.
JEDNA NAZWA - DWA URZĄDZENIA.
Pod nazwą okap kryją sie dwa urządzenia, które z wygladu niekiedy trudno odróżnić: jedno wyposażone w zestaw filtrów, i działające jako pochłaniacz, drugie -podłączone do kanału wentylacyjnego i pracuje jako wyciąg.Okap - pochłaniacz można zamontować w każdej kuchni, okap - wyciąg bez problemu tylko tam, gdzie jest dostęp do wolnego, dodatkowego kanału wentylacyjnego. Jeśli w kuchni jest kuchenka gazowa, nie może to być jedyny kanał - ten musi działać grawitacyjnie i nie wolno do niego niczego podłanczać, bo w ten sposób pozbawi się kuchnię wentylacji, która jest jednym z warónków bezpiecznego korzystania z urządzenia gazowego. Ostatecznie można zamopntować specjalną podwójną kratkę wentylacyjną i podpiąć okap do jej górnej częsci - dzieki temu usuwane przez niego powietrze nie będzie wracało do pomieszczenia.Gdy okap nie będzie pracował, dolna część będzie działała jak zwykła kratka wywiewna.
Można tez wyprowadzić wylot z okapu przez ściane zewnętrzną. Na jego zakończeniu trzeba wtedy zamontować klapę zwrotną, aby powietrze z zewnątrz nie było nawiewane do kuchni, gdy okap nie będzie pracował.
W pomieszczeniu w którym jest wyciąg, niepowinno byc kominka opalanego drewnem ani innego urządzenia z grawitacyjnm odprowadzaniem spalin, np.kotła lub podgrzewacza gazowego z otwartą komorą spalania. Działający wyciąg mógłby bowiem zakłucić ciąg w kominach odprowadzających dym lub spaliny z tych urządzeń i powodowac ich zawracanie do pomieszczeń mieszkalnych. Dlatego jeśli juz mamy wyciąg, nie powinniśmy go włączać, gdy palimy w kominku.
Wyciągi i pochłaniacze można bez zastrzezeń stosować w domach z wentylacją mechaniczną.
Uwaga! Okapu pracującego w systemie otwartym nie wolno podłączać do kominów wentylacji zbiorczej ani - tym bardziej - przewodów kominowych odprowadzających spaliny z pieca lub kotła.
Jeżeli okap ma pracowacć w systemie zamkniętym ( jako pochłaniacz), musi mieć dobre filtry, najlepiej co najmniej dwa - węglowy do neutralizowania zapachów i przeciwtłuszczowy do wychwytywania tłustych oparów. Ich trwa trwałość i skuteczniść są bardzo różne i najcześciej wprost proporcjonalne do ceny. Niektóre nie nadają sie do uzytku już po kilku miesiącach pracy, inne doskonale spełniają swoje zadanie przez ponad rok. Filtry przeciw tłuszczowe z akrylu, papieru czy włókniny po zużyciu należy wymienić na nowe. Tych nowoczesnych z metalu można po dokładnym umyciu używac wielokrotnie. Większość okapów wyposażonych w filtry węglowe moąe pracować jako pochłaniacze, a po podłączeniu do kanału wywiewnego - jako wyciągi. Jeżeli to tylko możliwe, lepiej zamontować wyciąg niż pochłaniacz. Z efektów jego pracy będziemy bardziej zadowoleni.
WYMAGANIA INSTALACYJNE.
Okap powinno sie zamontować na wysokości umożliwiającej wygodne korzystanie z kuchenki, jednak nie niżej niż 65 cm nad płytą gazową (mógłby zakłócać spalanie gazu) i nie wyżej niż 75 cm nad dolną płytą (nie zbierałby nalezycie oparów). Okap - wyciąg zwykle podłącza sie do kanału wywiewnego rurą spiro o srednicy 125 lub 150 mm przewodem z tworzywa sztucznego o przekroju prostokątnym odpowiedniej wielkości. Odległość od kanału (albo wylotu w ścianie zewnętrznej) musi być jak najmniejsza, a przewód (rura) powinien mieć jak najmniej załamań,
Przepływ powietrza przez okap jest wymuszany jednym lub dwoma silnikami o mocy od kilkunastu do ponad 200 W. Pochłaniacze mają zwykle słabsze silniki, wyciągi - mocniejsze; jedne i drugie są zasilane prądem o napięciu 230 V. W pobliże urządzenia trzeba więc doprowadzić instalacje elektryczną i zamontowac gniazdo ( nie jest to jednak konieczne, bo przewody - zasilający okap i instalacyjny - mogą być podłączone w tzw. kostce). Miejsce połączenia można ukryć pod obudową okapu, aby nie rzucało sie w oczy. W przypadku okapów wyspowych podłaczenia do wentylacji i instalacji elektrycznej muszą byc wprowadzone bezpośrednio nad urządzeniem i ukryte np.w suficie podwieszanym.
Wentylator może zasysać powietrze jednostronnie (od spodu), dwustronnie (od spodu i z przodu), a wersjach wyposarzonych w dwa silniki nawet z czterech stron, dzieki czemu okap ma wiekszą wydajność.
Wielkość i liczba silników, ale także ich jakość oraz sposób wyciszenia okapu decydują o poziomie wytwarzanego przez niego hałaśu. Najgłośniejsze okapy podczas pracy z maksymalną mocą emitują dzwieki nie przekraczające 72 db, czyli zbliżone do odgłosów tradycyjnego odkurzacza. Poniewaz okap działa okresowo i nie zawsze na najwyzszaych obrotach - da sie wytrzymać. Jeśli uda sie kupic urządzenie pracujące z głośnością poniżej 50 db, bedzie naprawde mało uciążliwe.
JAK WYBRAĆ?
W sprzedarzy jest wiele okapów kuchennych. Wybierając ten własciwy, trzeba zacząc od elementów decydujących o miejscu i sposobie montażu, potem dobrać rodzaj filtrów i moc wentylatora, a dopiero na koncu sposób wykończenia i sterowanie.
Okapy przyścienne, kominowe mocuje sie bezpośrednio do sciany (zwykle między szafkami). Występuja też w wersji narożnej - do montażu w rogu pomieszczenia. Mają kształt kwadratu, prostokąta lub wycinka z koła.
Szufladkowe wysuwa sie na czas pracy, odsłaniając w ten sposób wlot powietrza (wysunięcie płyty powoduje automatyczne uruchomienie wentylatora i właczenie oświetlenia),i zasuwa, kiedy chce sie wyłaczyć urządzenie.
Podszafkowe wbudowane znajdują sie wewnątrz szafki i widać je jedynie od spodu,a uniwersalne bezpośrednio pod szafką zawieszoną nad kuchnią. Takie wyciągi są funkcjonalne i wygodne, zajmują nie wiele miejsca.
Okapy uchylne przymocowywuje sie do sciany nad kuchenka miedzy szafkami wiszącymi i uruchamia przez otwarcie uchylnych drzwiczek identycznych z drzwiczkami pozostałych szafek kuchennych.To pozwala dyskretnie wkomponowac je w umeblowanie kuchni.
Okapy wyspowe mocuje sie je do sufitu nad kuchenką znajdującą sie na wyspie, z dala od ścian pomieszczenia. W takich okapach przewód transportujący powietrze jest wprowadzony w pionowo w góre.
Obudowy okapów powinny być zrobione z materjału odpornego na wilgoć, tłuszcz i wysoką temperature. Powierzchnia musi być gładka i łatwa do utrzymania w czystości, a więc także odporna na działanie środków chemicznych, ścieranie i zadrapania. Najwiekszą popularnością cieszą sie urządzenia z wysokogatunkowej stali nierdzewnej (inox), często z elementami szkła.
JAK DOBRAĆ WYDAJNOŚĆ OKAPU.
Trzeba ja dopasować do wielkości pomieszczenia, w którym bedzie on zamontowany.Powinna być co najmniej taka, aby w ciągu godziny zapewnić sześciokrotną wymiane powietrza w pomieszczeniu.Wentylator okapu, pracując z maksymalną wydajnością, musi zatem przetłaczać strumień powietrza szesc razy wiekszy od kubatury pomieszczenia 6 x powierzchnia podłogi x wysokośc pomieszczenia), czyli w kuchni zamkniętej o powierzchni 15 m kwadratowych i wysokosci 3 m - 270m3/h. Ale to nie wystarczy jezeli kuchnia jest połączona z jadalnią lub salonem.
We wnętrzu z kuchenką gazową okap nie powinien miec za dużej wydajności (liczba wymian nie większa niż 12), aby w pobliżu palnika nie wytwarzał podcisnienia pogarszającego warunki spalania gazu.
Okap - pochłaniacz powinien mieć wydajność o mniej wiecej 15% mniejszaą niż okap - wyciąg dobrany do takiej samej kuchni.W sprzedarzy są urządzenia z wentylatorami o wydajności od 200 do ponad 800 m3/h.
Prędkość obrotów wentylatora (wydajność) ustawia sie przyciskami lub sensorami na obudowie, a w niektórych modelach takze za pomocą pilota. Nowoczesne okapy mają najczęsciej sterowanie elektroniczne, nierzadko cyfrowy wyświetlacz z informacjami o parametrach pracy oraz zanieczyszczenia filtrów i potrzebie ich wymiany, a niektóre także pamięci i możliwość programowania.
sobota, 22 grudnia 2012
Podłoga z drewna.
W jakich pomieszczeniach.
Do wilgotnych trzeba kupowć tylko takie,które w karcie technicznej mają wyrażna deklarację o odporności na wilgoć i możliwość układania w kuchni albo w pokoju kąpielowym.W pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci muszą byc montowane deski warstwowe,które maja nie tylko wierzchnią warstwę z gatunku drewna odpornego na jej działanie.Równie wazy jest ten,z którego jest wardtwa nosna.Nie może byc ona zrobiona z drewnaszybko reagującego na zmiany wilgoci,np.z buku.Poza tym w miejscach szczególnie narazonych na rozlanie płynów połączenia desek warstwowych najlepiej zabezpieczyc specjalnymi środkami uszczelniajacymi.
Nie wymagają tego jedynie posadzki ze specjalnymi gumkami,które uszczelniają krawędzie.
Warstwowe deski drewniane można układac na ogrzewaniu podłogowym (należy sprawdzić to w instrukcji od producenta).Krzyżowe ułożenie warst w znacznym stopniu ogranicza bowiem pracę drewna pod wpływem zmian temperatury.Do pomieszczeń intesywnie eksploatowanych najlepsze są produkty z wierzchnią warstwą twardego drewna,Twardość podawana jest w skali Brinella (BHN) i oznaczana liczbą.Im jest ona wyższa,tym drewno wierzchniej warstwy jest twardsze.Najodporniejsze na uszkedzenia będzie drewno z oznaczeniem powyżej 4 BHN - wenge, iroko;jatoba.Ale nawet w najitensywniej eksploatowanych pomieszczeniach domu jednorodzinnego - w holu i na schodach - dobrze sprawdzi sie również drewno z oznaczeniem 3-4 BHN,np,dąb jesion,buk i grab.
Jakie zabezpieczenie.
W miejscah szczególnie narażonych na ścieranie najlepiej układać warstwowe deski drewniane pokryte kilkoma warstwami twardego lakieru.
W pomieszczeniach wilgotnych równiez można układać elementy lakierowane, ale tylko te, których krawędzie uszczelniane są specjalnymi preparatami zawierającymi silikony.W pokojach dzieciecych oraz innych intensywnie użytkowanych pomieszczeniach sprawdzą sie deski warstwowe zabezpieczone olejem .Drobne uszkodzenia powierzchni same sie ,,zabliznią"a wieksze łatwo naprawić. Do sypialni i innych pomieszczeń o niskim natezeniu ruchu można wybrać podłogi lakierowane.
Przygotowanie do układania.
Obliczając przed kupnem ilość potrzebnego materjału na podłoge, warto zrobić to z 3-5-procentowym zapasem.Pozwoli to uzupełnić ewantualne braki wynikające z konieczności przycinania elementów. Deski warstwowe sprzedawane w paczkach po sześć lub siedem sztuk. Przed montarzem trzeba je przechowywac w pozycji poziomej w orginalnych fabrycznych opakowaniach. Po transporcie należy je pozostawić 48 godzin w temperaturze pokojowej (18-24`C i wilgotności na poziomie 45-60%.Prawidłowe ułożenie zależyod tego czy podłoże pod deski warstwowe jest suche i równe. Przy układaniu niwych jastrychów należy pamietać, że nierówności podkładu nie mogą przekroczyć 2 mm. Sprawdza sie to ,przykładając do podłoża prostą deske (łate) o długości 2 m i obserwójąc, czy podczas przesuwania jej no podłodze pojawiają sie prześwity.gdy nierówności dochodzą do 3 mm, trzeba je wypełnic masą wyrównawczą lub samopoziomującą. rozpływa sie ona na podłodze, tworząc podkład idealnie trzymajac poziom.Jeżeli w podkładzie sa wieksze ubytki, należy ja uzupełnić zaprawą.
Trzeba jeszcze sprawdzic wilgotnośc podłoża. jeśli bedzie ona zbyt duża, może dojśc do odkształcenia drewna.Wilgotność podkładów cementowych nie może przekraczac 1,8% (niektórzy producenci desek warstwowych dopuszczają 2%), anhydrytowych - do 0,5%, a podłoży z materjałów drenopochodnych - 7-11%.Wilgotnośc podkładu cementowego i anhydrytowego najpierw sprawdza sie miernikiem elektrycznym, a potem dokładniej - chemicznym. Do podkładu z płyt drewno pochodnych należy użyć elektronicznej wago - suszarki (pomiary najlepiej zlecic dobrej firmie parkieciarskiej).
JAK UKŁADAĆ.
Jeżeli zdecydujemy sie na przyklejanie desek warstwowych do podłoza, musimy wybrać odpowiedni klej.Najlepiej przyklejać je na jednoskładnikowe kleje elastyczne. Wżadnym wypadku nie należy stosować klejów dysppesyjnych zawierających wode.Układanie desek warstwowych jako podłogi pływającej jest szybsze i łatwiejsze. Na odpowiednio przygotowanym podłożu najpierw trzeba rozłożyc polietylową folie paroizolacyjną grubości 0,2 mm, a na niej warstwe izolacji akustycznej i termicznej. Należy bowem pamietać, że na posadzkach niezespolonych z podłożem odgłos kroków jest bardziej słyszalny niż na tych przyklejonych do podłoża. Pod deski warstwowe montowane na zamek należy użyc mat z korka, płyt ze sprasowanych włókien drzewnych, z polistyrenu ekstrudowanego albo tektury falistej. Taki podkład działa jak amortyzator - dzieęki niemu po podłodze chodzi się mieko i cicho. Warto wiedziec, że deski warstwowe podobnie jak dyle podłogowe można układać na legarach.
ILE CZASU ZAJMUJĄ PRACE.
Zależy to od metody montażu. Ułożenie posadzki pływającej na 30 mkwadratowych powierzchni zajmie zaledwie jeden dzień. Przyklejanie paneli do podłoża wydłuży prace dwukrotnie.Jest to trodniejsze do samodzielnego wykonania, dlatego w takim wypadku warto zwrócic sie o pomoc do ekipy montarzowej.
POSADZKA SYMETRYCZNIE UŁOŻONA.
Aby uzyskac taki efekt, pierwszy ostatni pas montowanych desek warstwowych musi być tej samej szerokości.W tym celu należy dokonać kilka obliczeń.Po ustaleniu układania kierynku podłogi mierzymy szerokość pommieszczenia. Od zmierzonej wartości odejmujemy szerokość szczelin dylatacyjnych (np 2 x 15 mm), jakie musimu zostawić przy ścianach.
Obliczoną wartość dzielimy przez szerokość deski. Uzyskany wynik określi, ile rzędów desek mamy do zamontowania i do jakiej szerokości Trzeba dociąć ostatni rząd. jeśli okaże sie,że nie będzie on miał pełnej szerokości wówczas należy do pełnej szerokości deski dodać szerokość ostatniego pasa, a wynik podzielić przez dwa. W ten sposób uzyskamy szerokośc dwóch skrajnych desek - tej, od której zaczynamy, i tej , którą kończymy montarz podłogi.
Przykład
Szerokość pomieszczenia 4869 mm, szerokość deski 207 mm, dylatacje przy scianach 15 mm.
Liczba pasów z pełną deską: 4860 mm - (2 x 15 mm) = 4830 mm
4830 mm : 207 mm = 23,33
POmniejszamy liczbę pasów o 1,33, ponieważ chcemy uzyskać symetryczny układ podłogi i wyliczamy szerokość skrajnych desek: 1,33 x 207 mm = 275,31 mm 275,31 : 2 = 138 mm
Liczba pasów z pełną deską wynosi 22. Dwie skrajne deski powinny mieć szerokość równą 138 mm.
Do wilgotnych trzeba kupowć tylko takie,które w karcie technicznej mają wyrażna deklarację o odporności na wilgoć i możliwość układania w kuchni albo w pokoju kąpielowym.W pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci muszą byc montowane deski warstwowe,które maja nie tylko wierzchnią warstwę z gatunku drewna odpornego na jej działanie.Równie wazy jest ten,z którego jest wardtwa nosna.Nie może byc ona zrobiona z drewnaszybko reagującego na zmiany wilgoci,np.z buku.Poza tym w miejscach szczególnie narazonych na rozlanie płynów połączenia desek warstwowych najlepiej zabezpieczyc specjalnymi środkami uszczelniajacymi.
Nie wymagają tego jedynie posadzki ze specjalnymi gumkami,które uszczelniają krawędzie.
Warstwowe deski drewniane można układac na ogrzewaniu podłogowym (należy sprawdzić to w instrukcji od producenta).Krzyżowe ułożenie warst w znacznym stopniu ogranicza bowiem pracę drewna pod wpływem zmian temperatury.Do pomieszczeń intesywnie eksploatowanych najlepsze są produkty z wierzchnią warstwą twardego drewna,Twardość podawana jest w skali Brinella (BHN) i oznaczana liczbą.Im jest ona wyższa,tym drewno wierzchniej warstwy jest twardsze.Najodporniejsze na uszkedzenia będzie drewno z oznaczeniem powyżej 4 BHN - wenge, iroko;jatoba.Ale nawet w najitensywniej eksploatowanych pomieszczeniach domu jednorodzinnego - w holu i na schodach - dobrze sprawdzi sie również drewno z oznaczeniem 3-4 BHN,np,dąb jesion,buk i grab.
Jakie zabezpieczenie.
W miejscah szczególnie narażonych na ścieranie najlepiej układać warstwowe deski drewniane pokryte kilkoma warstwami twardego lakieru.
W pomieszczeniach wilgotnych równiez można układać elementy lakierowane, ale tylko te, których krawędzie uszczelniane są specjalnymi preparatami zawierającymi silikony.W pokojach dzieciecych oraz innych intensywnie użytkowanych pomieszczeniach sprawdzą sie deski warstwowe zabezpieczone olejem .Drobne uszkodzenia powierzchni same sie ,,zabliznią"a wieksze łatwo naprawić. Do sypialni i innych pomieszczeń o niskim natezeniu ruchu można wybrać podłogi lakierowane.
Przygotowanie do układania.
Obliczając przed kupnem ilość potrzebnego materjału na podłoge, warto zrobić to z 3-5-procentowym zapasem.Pozwoli to uzupełnić ewantualne braki wynikające z konieczności przycinania elementów. Deski warstwowe sprzedawane w paczkach po sześć lub siedem sztuk. Przed montarzem trzeba je przechowywac w pozycji poziomej w orginalnych fabrycznych opakowaniach. Po transporcie należy je pozostawić 48 godzin w temperaturze pokojowej (18-24`C i wilgotności na poziomie 45-60%.Prawidłowe ułożenie zależyod tego czy podłoże pod deski warstwowe jest suche i równe. Przy układaniu niwych jastrychów należy pamietać, że nierówności podkładu nie mogą przekroczyć 2 mm. Sprawdza sie to ,przykładając do podłoża prostą deske (łate) o długości 2 m i obserwójąc, czy podczas przesuwania jej no podłodze pojawiają sie prześwity.gdy nierówności dochodzą do 3 mm, trzeba je wypełnic masą wyrównawczą lub samopoziomującą. rozpływa sie ona na podłodze, tworząc podkład idealnie trzymajac poziom.Jeżeli w podkładzie sa wieksze ubytki, należy ja uzupełnić zaprawą.
Trzeba jeszcze sprawdzic wilgotnośc podłoża. jeśli bedzie ona zbyt duża, może dojśc do odkształcenia drewna.Wilgotność podkładów cementowych nie może przekraczac 1,8% (niektórzy producenci desek warstwowych dopuszczają 2%), anhydrytowych - do 0,5%, a podłoży z materjałów drenopochodnych - 7-11%.Wilgotnośc podkładu cementowego i anhydrytowego najpierw sprawdza sie miernikiem elektrycznym, a potem dokładniej - chemicznym. Do podkładu z płyt drewno pochodnych należy użyć elektronicznej wago - suszarki (pomiary najlepiej zlecic dobrej firmie parkieciarskiej).
JAK UKŁADAĆ.
Jeżeli zdecydujemy sie na przyklejanie desek warstwowych do podłoza, musimy wybrać odpowiedni klej.Najlepiej przyklejać je na jednoskładnikowe kleje elastyczne. Wżadnym wypadku nie należy stosować klejów dysppesyjnych zawierających wode.Układanie desek warstwowych jako podłogi pływającej jest szybsze i łatwiejsze. Na odpowiednio przygotowanym podłożu najpierw trzeba rozłożyc polietylową folie paroizolacyjną grubości 0,2 mm, a na niej warstwe izolacji akustycznej i termicznej. Należy bowem pamietać, że na posadzkach niezespolonych z podłożem odgłos kroków jest bardziej słyszalny niż na tych przyklejonych do podłoża. Pod deski warstwowe montowane na zamek należy użyc mat z korka, płyt ze sprasowanych włókien drzewnych, z polistyrenu ekstrudowanego albo tektury falistej. Taki podkład działa jak amortyzator - dzieęki niemu po podłodze chodzi się mieko i cicho. Warto wiedziec, że deski warstwowe podobnie jak dyle podłogowe można układać na legarach.
ILE CZASU ZAJMUJĄ PRACE.
Zależy to od metody montażu. Ułożenie posadzki pływającej na 30 mkwadratowych powierzchni zajmie zaledwie jeden dzień. Przyklejanie paneli do podłoża wydłuży prace dwukrotnie.Jest to trodniejsze do samodzielnego wykonania, dlatego w takim wypadku warto zwrócic sie o pomoc do ekipy montarzowej.
POSADZKA SYMETRYCZNIE UŁOŻONA.
Aby uzyskac taki efekt, pierwszy ostatni pas montowanych desek warstwowych musi być tej samej szerokości.W tym celu należy dokonać kilka obliczeń.Po ustaleniu układania kierynku podłogi mierzymy szerokość pommieszczenia. Od zmierzonej wartości odejmujemy szerokość szczelin dylatacyjnych (np 2 x 15 mm), jakie musimu zostawić przy ścianach.
Obliczoną wartość dzielimy przez szerokość deski. Uzyskany wynik określi, ile rzędów desek mamy do zamontowania i do jakiej szerokości Trzeba dociąć ostatni rząd. jeśli okaże sie,że nie będzie on miał pełnej szerokości wówczas należy do pełnej szerokości deski dodać szerokość ostatniego pasa, a wynik podzielić przez dwa. W ten sposób uzyskamy szerokośc dwóch skrajnych desek - tej, od której zaczynamy, i tej , którą kończymy montarz podłogi.
Przykład
Szerokość pomieszczenia 4869 mm, szerokość deski 207 mm, dylatacje przy scianach 15 mm.
Liczba pasów z pełną deską: 4860 mm - (2 x 15 mm) = 4830 mm
4830 mm : 207 mm = 23,33
POmniejszamy liczbę pasów o 1,33, ponieważ chcemy uzyskać symetryczny układ podłogi i wyliczamy szerokość skrajnych desek: 1,33 x 207 mm = 275,31 mm 275,31 : 2 = 138 mm
Liczba pasów z pełną deską wynosi 22. Dwie skrajne deski powinny mieć szerokość równą 138 mm.
piątek, 21 grudnia 2012
Krawędz do krawędzi.
Aby mieć podłoge z desek, nie musimy koniecznie decydowac sie na tradycyjną z litego drewna. Łatwiej i szybciej ułożymy ja z drewnianych desek warstwowych.
pod potocznym pojęciem ,, podłogi z desek " kryje sie kilka różnych materjałów. dla profesjonlistów dziela sie one bowiem na wykonywane z desek parkietowych, dyli drewnianych i paneli drewnianych, nazywanych też drewnianymi deskami warstwowymi.Deski parkietowe są mniejsze od dyli - 0 ile pierwsze przy grubośći 12 - 22 mm mają długość od 50 cm do 1,8 m, o tyle drugie (nieco grubsze - 14 - 28 mm) są najczęściej długości od 80 cmdo 4m. Dyle parkietowesą jedynie dostępne są z litego drewna, natomiast deski parkietowe występuje również w formie dwuwarstwowych elementów, w których lico ma grubość 3 - 4 mm.
Jeszcze innym materjałem coraz popularniejszym na podłoge drewniana są deski trójwarstwowe. Dostępne są takie, które wyglądem przypominają dyle podłogowe (deski jednolamelowe), deske parkietową ( dwulamelowe ) albo parkiet (trzylamelowe). Także zwolennicy wiekowych parkietów znaja deski warstwowe dla siebie. Z myślą o nich powstały takie, które naśladują mozikę parkietową o wzorze rąmbu. Po ułożeniu posadzkiwygląd warstwowych elementów zazwyczaj nie różni sie od tych tradycyjnych - litych, ale nie co inne są ich właściwości użytkowe. Istotną różnicą jest też montaż desek warstwowych. Sprawny majsterkowicz zdoła wykończyc nimi 30 metrów kwadratowych, podłogi zaledwie w jeden dzień.
Deski warstwowe - jakie są.
Z reguły mają grubość około 1,4 cm i długość od 80 do 260 cm. Ich warstwa licowa jest wykonywana z drewna bardzo dobrej jakości i ma grubość od 2,2 do 3,6 mm (im grubsza tym lepiej), natomiast na dwie dolne wykonywane jest drewno nizszej klasy, np.krajowe iglaste.
Z pewnością są najbardziej interesującą propozycjądla osób , które ponad wszystko cenia możliwość wyboru z jak największego wachlaza produktów. Można bowiem wybierać spośród kilkudziesięciu gatunków drewna, które jest lakierowane lub olejowane. Producenci warstwowych desek drewnianych, zdając soobie sprawe z tego, co jest ich głównym atutem, z roku na rok powiekszaja swoją oferte.Dziś można kupić takie produkty,których warstwy zabezpieczjące pełnią dodatkowo funkcję ozdobne - przyciemniają, rozjaśniają lub zmieniają ton barwy drewna.
Na klej lub na zamek.
Z desek warstwowych można nie tylko układać posadzki zespolone z podłożem, ale też pływające - czyli takie, w których łączy sie ze sobą ich krawędzie.To najbardziej ekonomiczny sposób uzyskania podłogi przypominającej lite deski, bo do ceny drewnianych desek warstwowych nie trzeba doliczac kosztów preparatów na powłokę zabezpieczającą, kleju i wynagrodzenia fachowców.Poza tym te łączone na zamki można zdemontowac i ułożyc w innym miejscu.
MImo wielu zalet deski warstwowe - jak każdy materjał ma drewnianą posadzkę - mają swoje wymagania, które należy respektować. Wprawdzie wybierając je, nie musimy sie kierować cechami gatunku drewna wierzchniej warstwy, ale koniecznie powinnismy wziąść pod uwage zalecenia ich producenta.Tylko układając je zgodnie z ich przeznaczeniem, będziemy sie cieszyć nimi przez wiele lat.
chcąc przykleić je do podłoża, nie musimy dostosowywać kleju do gatunku drewna,ale do powłoki zabezpieczającej deski i ewentualnie gruntu wzmacniającego podłoże. Deski warstwowe nie są tak długowieczne jak lite drewno,ale producenci na niektóre udzielają nawet 35-letniej gwarancji.Poza tym lakierowanie i olejowanie można poddawać kilkukrotnemu szlifowaniu.
pod potocznym pojęciem ,, podłogi z desek " kryje sie kilka różnych materjałów. dla profesjonlistów dziela sie one bowiem na wykonywane z desek parkietowych, dyli drewnianych i paneli drewnianych, nazywanych też drewnianymi deskami warstwowymi.Deski parkietowe są mniejsze od dyli - 0 ile pierwsze przy grubośći 12 - 22 mm mają długość od 50 cm do 1,8 m, o tyle drugie (nieco grubsze - 14 - 28 mm) są najczęściej długości od 80 cmdo 4m. Dyle parkietowesą jedynie dostępne są z litego drewna, natomiast deski parkietowe występuje również w formie dwuwarstwowych elementów, w których lico ma grubość 3 - 4 mm.
Jeszcze innym materjałem coraz popularniejszym na podłoge drewniana są deski trójwarstwowe. Dostępne są takie, które wyglądem przypominają dyle podłogowe (deski jednolamelowe), deske parkietową ( dwulamelowe ) albo parkiet (trzylamelowe). Także zwolennicy wiekowych parkietów znaja deski warstwowe dla siebie. Z myślą o nich powstały takie, które naśladują mozikę parkietową o wzorze rąmbu. Po ułożeniu posadzkiwygląd warstwowych elementów zazwyczaj nie różni sie od tych tradycyjnych - litych, ale nie co inne są ich właściwości użytkowe. Istotną różnicą jest też montaż desek warstwowych. Sprawny majsterkowicz zdoła wykończyc nimi 30 metrów kwadratowych, podłogi zaledwie w jeden dzień.
Deski warstwowe - jakie są.
Z reguły mają grubość około 1,4 cm i długość od 80 do 260 cm. Ich warstwa licowa jest wykonywana z drewna bardzo dobrej jakości i ma grubość od 2,2 do 3,6 mm (im grubsza tym lepiej), natomiast na dwie dolne wykonywane jest drewno nizszej klasy, np.krajowe iglaste.
Z pewnością są najbardziej interesującą propozycjądla osób , które ponad wszystko cenia możliwość wyboru z jak największego wachlaza produktów. Można bowiem wybierać spośród kilkudziesięciu gatunków drewna, które jest lakierowane lub olejowane. Producenci warstwowych desek drewnianych, zdając soobie sprawe z tego, co jest ich głównym atutem, z roku na rok powiekszaja swoją oferte.Dziś można kupić takie produkty,których warstwy zabezpieczjące pełnią dodatkowo funkcję ozdobne - przyciemniają, rozjaśniają lub zmieniają ton barwy drewna.
Na klej lub na zamek.
Z desek warstwowych można nie tylko układać posadzki zespolone z podłożem, ale też pływające - czyli takie, w których łączy sie ze sobą ich krawędzie.To najbardziej ekonomiczny sposób uzyskania podłogi przypominającej lite deski, bo do ceny drewnianych desek warstwowych nie trzeba doliczac kosztów preparatów na powłokę zabezpieczającą, kleju i wynagrodzenia fachowców.Poza tym te łączone na zamki można zdemontowac i ułożyc w innym miejscu.
MImo wielu zalet deski warstwowe - jak każdy materjał ma drewnianą posadzkę - mają swoje wymagania, które należy respektować. Wprawdzie wybierając je, nie musimy sie kierować cechami gatunku drewna wierzchniej warstwy, ale koniecznie powinnismy wziąść pod uwage zalecenia ich producenta.Tylko układając je zgodnie z ich przeznaczeniem, będziemy sie cieszyć nimi przez wiele lat.
chcąc przykleić je do podłoża, nie musimy dostosowywać kleju do gatunku drewna,ale do powłoki zabezpieczającej deski i ewentualnie gruntu wzmacniającego podłoże. Deski warstwowe nie są tak długowieczne jak lite drewno,ale producenci na niektóre udzielają nawet 35-letniej gwarancji.Poza tym lakierowanie i olejowanie można poddawać kilkukrotnemu szlifowaniu.
środa, 19 grudnia 2012
Budowa domku - jak wybrac działke?
Pomijając nielicznych szczęściarzy, niemal każdy, kto chce rozpocząć budowę domu, musi zacząć od wyboru i kupna działki. Jakie pierwsze kroki musimy poczynić przed zakupem takiej nieruchomości, by później bezproblemowo zrealizować na niej swoje budowlane marzenia
Inwestując w nieruchomość, trzeba przede wszystkim zwrócić uwagę na swoje możliwości finansowe. To one zawsze będą wyznaczać górną granicę możliwości inwestora, dlatego warto zrobić porządny rachunek swoich oszczędności i możliwości kredytowych. Można spotkać się z doradcą kredytowym, który pomoże ocenić zdolność kredytową, jednak na tym etapie nie jest to konieczne. Dobrze jest kupować działkę za gotówkę, aby nie trzeba było zaczynać całej budowy już od wzięcia kredytu.
Jeśli spodziewamy się środków ze sprzedaży innej nieruchomości, można rozważyć kredyt, ale i tak nie polecałbym takiego podejścia. Trzeba za to dokładnie policzyć wszystkie koszty związane z zakupem domu lub działki (podatki, opłaty notarialne i sądowe), oraz koszty związane z obsługą kredytu. Kiedy wiemy, ile już pieniędzy możemy wydać, należy zająć się wyborem działki.
Na co należy zwrócić uwagę przy zakupie. W przypadku poszukiwania interesujących działek należy pamiętać o czterech zasadach:
1) lokalizacja,
2) uzbrojenie,
3) plan zagospodarowania przestrzennego,
4) ewentualne obciążenia.
Lokalizacja jest czynnikiem, który ma największy wpływ na wartość i cenę nieruchomości. Jeśli działka znajduje się daleko od miasta i dobrych dróg dojazdowych, jej wartość będzie niska. I nic z tym się nie da zrobić – bo szanse na doprowadzenie wygodnej drogi ze zjazdem akurat w tej okolicy jest niewielka. Lokalizacja ma znaczenie z punktu widzenia dojazdu do pracy i szkoły. Nawet, jeśli Tobie odpowiada mieszkanie w domu w głuszy, niekoniecznie musi to pasować potencjalnym kupującym Twój dom w wypadku, gdybyś był zmuszony go sprzedać.
Fajnie jest mieć działkę nachyloną na południe, z dojazdem od północy (przy asfaltowej drodze). Część z nas lubi mieć w okolicy las, inni jeziora, a jeszcze innym potrzeba do szczęścia grupy sąsiadów.
Drugim czynnikiem wpływającym na wartość działki jest kwestia jej uzbrojenia we wszelkie dostępne media, czyli elektryczność, gaz, wodę i kanalizację. Teoretycznie możliwe jest wzniesienie domu w pełni niezależnego od tych sieci (samowystarczalnego), ale jest to dość kosztowne. Dobrze zatem, by działka miała w pobliżu dostęp do tych mediów -- przynajmniej do energii elektrycznej, bo wywiercenie studni i budowa przydomowej oczyszczalni ścieków są dość łatwe i w sumie niedrogie.
Trzecia kwestia to miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który sprawdzimy we właściwym urzędzie gminy lub miasta. Czasem można go obejrzeć w Internecie. Interesuje nas jednak plan zagospodarowania nie tylko tej działki, którą chcemy kupić, ale całej okolicy. Warto sprawdzić, czy na sąsiednich działkach nie powstaną w przyszłości inwestycje, które będą dla nas bardzo kłopotliwym sąsiedztwem.
Ostatnia rzecz, na którą trzeba zwracać uwagę, to sprawdzenie dokumentacji prawnej działki, czyli oznaczenia nieruchomości, właściciela, a także ewentualnych obciążeń, w tym służebności, co zrobimy we właściwym wydziale ksiąg wieczystych.
Dodatkową zasadą, którą warto również zastosować, jest rozejrzenie się po najbliżej okolicy w celu znalezienia istniejących już inwestycji, które mogą być dla nas uporczywe. Warto również popytać osoby zamieszkujące już daną okolicę o ich opinie na temat zamieszkania w tym miejscu, o ewentualnych problemach, które mogą z tego wyniknąć. Nie zaszkodzi dowiedzieć się czegoś więcej o sprzedającym działkę, być może ma w swojej miejscowości opinię krętacza i kłamcy, co jest potencjalnym źródłem problemów.
Niestety, nie możemy po prostu kupić działki, która nam się podoba, a później liczyć, że architekt wpisze nam w tę działkę dowolny wymarzony dom. Już przy kupnie działki musimy uwzględnić nasze plany budowy domu. Działka musi być dobrana do jego wielkości, układu, położenia, co w szczególności może być kłopotliwe w przypadku małych działek.
Dla rodziny 4-osobowej można zacząć nawet od działki, która ma 800 m2 i w górę. Dosyć dobrym kształtem jest działka w kształcie prostokąta. Ważne jest też to, co znajduje się na działce, czy działka jest płaska, czy są tam jakieś drzewa, spadek. Nikt chyba nie kupuje działek bez obejrzenia ich na żywo. Jeśli jest taka możliwość, warto obejrzeć ją kilka razy o różnych porach roku. To pozwoli sprawdzić, czy np. topniejące wiosną śniegi nie zamieniają działki w błotne trzęsawisko.
Inwestując w nieruchomość, trzeba przede wszystkim zwrócić uwagę na swoje możliwości finansowe. To one zawsze będą wyznaczać górną granicę możliwości inwestora, dlatego warto zrobić porządny rachunek swoich oszczędności i możliwości kredytowych. Można spotkać się z doradcą kredytowym, który pomoże ocenić zdolność kredytową, jednak na tym etapie nie jest to konieczne. Dobrze jest kupować działkę za gotówkę, aby nie trzeba było zaczynać całej budowy już od wzięcia kredytu.
Jeśli spodziewamy się środków ze sprzedaży innej nieruchomości, można rozważyć kredyt, ale i tak nie polecałbym takiego podejścia. Trzeba za to dokładnie policzyć wszystkie koszty związane z zakupem domu lub działki (podatki, opłaty notarialne i sądowe), oraz koszty związane z obsługą kredytu. Kiedy wiemy, ile już pieniędzy możemy wydać, należy zająć się wyborem działki.
Na co należy zwrócić uwagę przy zakupie. W przypadku poszukiwania interesujących działek należy pamiętać o czterech zasadach:
1) lokalizacja,
2) uzbrojenie,
3) plan zagospodarowania przestrzennego,
4) ewentualne obciążenia.
Lokalizacja jest czynnikiem, który ma największy wpływ na wartość i cenę nieruchomości. Jeśli działka znajduje się daleko od miasta i dobrych dróg dojazdowych, jej wartość będzie niska. I nic z tym się nie da zrobić – bo szanse na doprowadzenie wygodnej drogi ze zjazdem akurat w tej okolicy jest niewielka. Lokalizacja ma znaczenie z punktu widzenia dojazdu do pracy i szkoły. Nawet, jeśli Tobie odpowiada mieszkanie w domu w głuszy, niekoniecznie musi to pasować potencjalnym kupującym Twój dom w wypadku, gdybyś był zmuszony go sprzedać.
Fajnie jest mieć działkę nachyloną na południe, z dojazdem od północy (przy asfaltowej drodze). Część z nas lubi mieć w okolicy las, inni jeziora, a jeszcze innym potrzeba do szczęścia grupy sąsiadów.
Drugim czynnikiem wpływającym na wartość działki jest kwestia jej uzbrojenia we wszelkie dostępne media, czyli elektryczność, gaz, wodę i kanalizację. Teoretycznie możliwe jest wzniesienie domu w pełni niezależnego od tych sieci (samowystarczalnego), ale jest to dość kosztowne. Dobrze zatem, by działka miała w pobliżu dostęp do tych mediów -- przynajmniej do energii elektrycznej, bo wywiercenie studni i budowa przydomowej oczyszczalni ścieków są dość łatwe i w sumie niedrogie.
Trzecia kwestia to miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który sprawdzimy we właściwym urzędzie gminy lub miasta. Czasem można go obejrzeć w Internecie. Interesuje nas jednak plan zagospodarowania nie tylko tej działki, którą chcemy kupić, ale całej okolicy. Warto sprawdzić, czy na sąsiednich działkach nie powstaną w przyszłości inwestycje, które będą dla nas bardzo kłopotliwym sąsiedztwem.
Ostatnia rzecz, na którą trzeba zwracać uwagę, to sprawdzenie dokumentacji prawnej działki, czyli oznaczenia nieruchomości, właściciela, a także ewentualnych obciążeń, w tym służebności, co zrobimy we właściwym wydziale ksiąg wieczystych.
Dodatkową zasadą, którą warto również zastosować, jest rozejrzenie się po najbliżej okolicy w celu znalezienia istniejących już inwestycji, które mogą być dla nas uporczywe. Warto również popytać osoby zamieszkujące już daną okolicę o ich opinie na temat zamieszkania w tym miejscu, o ewentualnych problemach, które mogą z tego wyniknąć. Nie zaszkodzi dowiedzieć się czegoś więcej o sprzedającym działkę, być może ma w swojej miejscowości opinię krętacza i kłamcy, co jest potencjalnym źródłem problemów.
Niestety, nie możemy po prostu kupić działki, która nam się podoba, a później liczyć, że architekt wpisze nam w tę działkę dowolny wymarzony dom. Już przy kupnie działki musimy uwzględnić nasze plany budowy domu. Działka musi być dobrana do jego wielkości, układu, położenia, co w szczególności może być kłopotliwe w przypadku małych działek.
Dla rodziny 4-osobowej można zacząć nawet od działki, która ma 800 m2 i w górę. Dosyć dobrym kształtem jest działka w kształcie prostokąta. Ważne jest też to, co znajduje się na działce, czy działka jest płaska, czy są tam jakieś drzewa, spadek. Nikt chyba nie kupuje działek bez obejrzenia ich na żywo. Jeśli jest taka możliwość, warto obejrzeć ją kilka razy o różnych porach roku. To pozwoli sprawdzić, czy np. topniejące wiosną śniegi nie zamieniają działki w błotne trzęsawisko.
Aranżacja domku.
W kazdym z nas istnieje potrzeba stworzenia w domku miejsca, w którym poczujemy się przytulnie i zacisznie,gdzie moglibyśmy zaszyć sie z ulubioną ksiażką i oderwac sie od codziennych spraw.
Duży wpływ na klimat wnetrza ma jego oswietlenie - odgrywa ono dużą rolę w planowaniu aranżacji.Jeśli chcemy, aby w danym pomieszczeniu zapanował spokojny,kameralny nastrój,powinniśmy wybrac żródła światła o ciepłym kolorze (unikajmy ostrych odcieni, np. bieli). Warto tez uzupełnic lub zstąpić główne (centralne)żródło światła oświetleniem bocznym- punktowym.O wiele przyjemniej będzie nam sie odpoczywało w otoczeniu kilku lampek ustawinych np.szafce,komodzie czy na podłodze koło sofy.
Niezastąpionym materiałem wykończeniowym przy tworzeniu domowego azylu jest drewno.Naturalne odcienie brązu drewnianych aranżacji beda działać na nas kojąco i wprowadza do wnętrza harmonie.Drewno warto wykorzystać nie tylko przy wykańczaniu podłogi.
Ciepło domowego ogniska wniosa do wnetrza również drewniane meble, np.wykonane z drewna tekowego czy palisandru,o jaśniejszym miodowym odcieniu.Jesli preferujemy rodzime gatunki dobrym wyborem będą meble z drewna czereśniowego lub akacjowego.Dobrym uzupełnieniem aranzacji będa elementy dekoracyjne,np.lampy z drewnianymi statywami (podstawami)
Zaciszny i ciepły zakątek nie obejdzie sie bez miekiego fotela lub wygodnej kanapy,na której będziemy mogli zrelaksowac sie po trudach każdego dnia.Dobrze jesli meble te będa obite miłym w dotyku materjałem.Fotel,kanapa czy szezląg wyposazone dodatkowo w miękie poduszki i ciepły koc zachęca domowników do wypoczynku,napełnią ich energią i spokojem.Ciekawym pomysłem na budowanie ciepłego i przytulnego klimatu we wnętrzu sa motywy flororystyczne.Warto wprowadzić je do naszych wnętrz,np.wybierając meble wypoczynkowe z obiciami w kwiatowe wzory.Jeśli jednak obawiamy sie,że taki motyw moze byc męczący na dłuszą mete,dobrym pomysłem bedzie obicie kanapy gładką tkanina lub udekorowanie narzuty w kwiaty.
Duży wpływ na klimat wnetrza ma jego oswietlenie - odgrywa ono dużą rolę w planowaniu aranżacji.Jeśli chcemy, aby w danym pomieszczeniu zapanował spokojny,kameralny nastrój,powinniśmy wybrac żródła światła o ciepłym kolorze (unikajmy ostrych odcieni, np. bieli). Warto tez uzupełnic lub zstąpić główne (centralne)żródło światła oświetleniem bocznym- punktowym.O wiele przyjemniej będzie nam sie odpoczywało w otoczeniu kilku lampek ustawinych np.szafce,komodzie czy na podłodze koło sofy.
Niezastąpionym materiałem wykończeniowym przy tworzeniu domowego azylu jest drewno.Naturalne odcienie brązu drewnianych aranżacji beda działać na nas kojąco i wprowadza do wnętrza harmonie.Drewno warto wykorzystać nie tylko przy wykańczaniu podłogi.
Ciepło domowego ogniska wniosa do wnetrza również drewniane meble, np.wykonane z drewna tekowego czy palisandru,o jaśniejszym miodowym odcieniu.Jesli preferujemy rodzime gatunki dobrym wyborem będą meble z drewna czereśniowego lub akacjowego.Dobrym uzupełnieniem aranzacji będa elementy dekoracyjne,np.lampy z drewnianymi statywami (podstawami)
Zaciszny i ciepły zakątek nie obejdzie sie bez miekiego fotela lub wygodnej kanapy,na której będziemy mogli zrelaksowac sie po trudach każdego dnia.Dobrze jesli meble te będa obite miłym w dotyku materjałem.Fotel,kanapa czy szezląg wyposazone dodatkowo w miękie poduszki i ciepły koc zachęca domowników do wypoczynku,napełnią ich energią i spokojem.Ciekawym pomysłem na budowanie ciepłego i przytulnego klimatu we wnętrzu sa motywy flororystyczne.Warto wprowadzić je do naszych wnętrz,np.wybierając meble wypoczynkowe z obiciami w kwiatowe wzory.Jeśli jednak obawiamy sie,że taki motyw moze byc męczący na dłuszą mete,dobrym pomysłem bedzie obicie kanapy gładką tkanina lub udekorowanie narzuty w kwiaty.
Rolety ,,Dzień i Noc"
Osłony znane pod nazwą ,,zebra'' zapewniają bardzo ciekawy efekt wizualny i mogą byc orginalnym elementem dekoracyjnym.Rolety typu ,,dzień i noc'' to specjalny rodzaj osłony z tkaniny w poziomie pasy transparentne i zaciemniające.
Tego rodzaju rolety są przebojem ostatnich sezonów - łączą one w sobie rolę, jaką odgrywają tradycyjne firanki, z funkcjonalnościąrolet materjałowych.Umożliwiają w precyzyjny sposób regulowanie rozproszenia światła w pomieszczeniu: od intensywnego naświetlenia aż do całkowitego zaciemnienia.
Pozwalają zasłonić powierzchnie przeszklone dochodzące do 5-6 m2. W związku z funkcją jaką pełnią, muszą mieć specyficzną budowę. Materjał a konkretnie przezroczysta siatka,tworzy zamknięty pas nawinięty z obu stron na dwie rolki - zarówno na górną jak i dolną.W równych szerokich odstępach do tej siatki przymocowane są pasy materjału.Przekręcając odpowiednio łańcuszek, pasy można ustawic tak, żeby całkiem zasłonić szyby okienne lub pozostawic miedzy nimi większe lub mniejsze odstępy, umożliwiające tym samym dotarcie słonca do wnętrza domu w różnym stopniu.Odstępy nie mogą być jednak szersze niż przerwa miedzy poszczególnymi pasami materjału. Takie rolety można instalować zarówno do skrzydeł okiennych, jak i do ściany nad oknem lub sufitu.Rolety ,,dzień i noc" dostępne są w wielu wersjach - mogą być wykonane w opcji standardowej ,,mini" albo w kasecie z prowadnicami, a nawet z prowadzeniem żyłkowym. Naprzemianległy układ pasów pozwala na regulację ilości wpadającego światła, tworząc niepowtarzalny klimat w pomieszczeniu.Elektryczne napędy do rolet i żaluzji przestały być luksusowym gadzetem.Warto kupić je jako uzupełnienie mechanizmu sterującego.
Tego rodzaju rolety są przebojem ostatnich sezonów - łączą one w sobie rolę, jaką odgrywają tradycyjne firanki, z funkcjonalnościąrolet materjałowych.Umożliwiają w precyzyjny sposób regulowanie rozproszenia światła w pomieszczeniu: od intensywnego naświetlenia aż do całkowitego zaciemnienia.
Pozwalają zasłonić powierzchnie przeszklone dochodzące do 5-6 m2. W związku z funkcją jaką pełnią, muszą mieć specyficzną budowę. Materjał a konkretnie przezroczysta siatka,tworzy zamknięty pas nawinięty z obu stron na dwie rolki - zarówno na górną jak i dolną.W równych szerokich odstępach do tej siatki przymocowane są pasy materjału.Przekręcając odpowiednio łańcuszek, pasy można ustawic tak, żeby całkiem zasłonić szyby okienne lub pozostawic miedzy nimi większe lub mniejsze odstępy, umożliwiające tym samym dotarcie słonca do wnętrza domu w różnym stopniu.Odstępy nie mogą być jednak szersze niż przerwa miedzy poszczególnymi pasami materjału. Takie rolety można instalować zarówno do skrzydeł okiennych, jak i do ściany nad oknem lub sufitu.Rolety ,,dzień i noc" dostępne są w wielu wersjach - mogą być wykonane w opcji standardowej ,,mini" albo w kasecie z prowadnicami, a nawet z prowadzeniem żyłkowym. Naprzemianległy układ pasów pozwala na regulację ilości wpadającego światła, tworząc niepowtarzalny klimat w pomieszczeniu.Elektryczne napędy do rolet i żaluzji przestały być luksusowym gadzetem.Warto kupić je jako uzupełnienie mechanizmu sterującego.
czwartek, 13 grudnia 2012
Ciąg dalszy kąpieli za szybą .
Z czego się składa .
Mówiąc ,,kabina prysznicowa" , mamy zwykle na myśli komplet - brodzik i zamontowany na nim parawan . Inaczej traktują to producenci i sprzedawcy . Dla nich kabina to parawan , do którego oddzielnie dokupuje się brodzik . Ten sam parawan pasuje zwykle do kilku modeli brodzików . W skład kabiny wchodzą zazwyczaj ścianki nieruchome mocowane do ściany oraz ruchome , czyli drzwi do kabiny . W kabinach narożnych dwiema ściankami są prostopadłe do ściany łazienki . Kabina składa się więc z drzwi i dwóch elementów stałych przymocowanych do ściany .
Może być zbudowana na planie ćwiartki koła lub kwadratu , rzadziej prostokąta , pięcio- bądż sześciokąta . Wrażenie bardziej przestronnych sprawiają kabiny przyścienne , w których tylko jeden bok stanowi ściana łazienki . Mogą być na planie kwadratu , kola , owalu albo sześciokąta . Do wyboru są tez kabiny wolno stojące ustawia się je na środku łazienki . Większość z nich jest na planie koła , ale możliwe są tez inne kształty . Kabiny wnękowe składają się z drzwi jedno - lub kilkuelementowych i czasem z części stałej .
Jakie drzwi do kabiny.
Najpopularniejsze są drzwi przesuwne i skrzydłowe , Przesuwne poruszają sie wzdłuż prowadnic (profili) na suwakach lub rolkach .W najtańszych modelach są to pojedyncze rolki z tworzywa . Najlepiej wybrać kabiny z podwójnymi łożyskowanymi rolkami z metalu . jeśli dodatkowo one będą regulowane , łatwiej będzie wypoziomować kabinę podczas montażu . Zwykle rolki są tylko w górnym profilu , dolna część drzwi jest przymocowana na zaczep .
Drzwi przesuwne poruszają się w obrębie kabiny . Drzwi skrzydłowe zamocowane są na zawiasach , otwierają się jak zwykłe drzwi i wymagają pozostawienia wolnej przestrzeni przed kabiną , aby można je było swobodnie otwierać . Mogą być wyposażone w mechanizm unoszący , który sprawia , że otwierają się lekko , w czasie zamykania samoczynnie dociskają .
Mniej popularne są drzwi harmonijkowe i wahadłowe . Harmonijkowe zajmują mało miejsca , są zbudowane z jednej lub dwóch części i składają się na jedną stronę kabiny . Wahadłowe działają na podobnej zasadzie jak skrzydłowe , ale ich oś obrotu jest przesunięta w kierunku środka drzwi . Aby je otworzyć , potrzeba więc miejsca nie tylko przed kabiną , ale i w jej wnętrzu .
Z tworzywa lub ze szkła .
Ścianki kabin prysznicowych robi się z tworzywa (polistyrenu) lub ze szkła hartowanego .
Tafle polistyrenu mają grubość od 1,8 do 3 mm . W wersji podstawowej są gładkie , bezbarwne i przezroczyste .Mogą tez byc matowe lub kolorowe.Za dopłatą kupimy tafle z nadrukami lub wytłoczeniami.Ścianki z tworzywa są chętnie wybierane ze względu na swą lekkość i niższą cene.Bardziej efektowne są sciankie ze szkła.Do kabin prysznicowych zwkle stosuje sie tzw.bezpieczne szkło chartowane.Po rozbiciu rozpada sie ono na drobne kawałeczki o nieostrych krawędziach.Używa sie szkło od 4 do 8 mm.Im grubsze szkło,tym droższa kabina.
Szkło może być przezroczyste lub zmatowione w różnych kolorach i wzorach.Można kupić kabiny pokryte powłoką zabezpieczającą przed osadzaniem sie brudu i kamienia.Zwiększa ona głdkośc ścianek, dzięki czemu krople wody szybciej spływają i nie tworzy sie trudny do usunięcia osad.Jeśli nasza kabina nie ma takiej powłoki,można nałożyć na jej scianki impregnat.Zabieg ten trzeba jednak powtarzac.
Mówiąc ,,kabina prysznicowa" , mamy zwykle na myśli komplet - brodzik i zamontowany na nim parawan . Inaczej traktują to producenci i sprzedawcy . Dla nich kabina to parawan , do którego oddzielnie dokupuje się brodzik . Ten sam parawan pasuje zwykle do kilku modeli brodzików . W skład kabiny wchodzą zazwyczaj ścianki nieruchome mocowane do ściany oraz ruchome , czyli drzwi do kabiny . W kabinach narożnych dwiema ściankami są prostopadłe do ściany łazienki . Kabina składa się więc z drzwi i dwóch elementów stałych przymocowanych do ściany .
Może być zbudowana na planie ćwiartki koła lub kwadratu , rzadziej prostokąta , pięcio- bądż sześciokąta . Wrażenie bardziej przestronnych sprawiają kabiny przyścienne , w których tylko jeden bok stanowi ściana łazienki . Mogą być na planie kwadratu , kola , owalu albo sześciokąta . Do wyboru są tez kabiny wolno stojące ustawia się je na środku łazienki . Większość z nich jest na planie koła , ale możliwe są tez inne kształty . Kabiny wnękowe składają się z drzwi jedno - lub kilkuelementowych i czasem z części stałej .
Jakie drzwi do kabiny.
Najpopularniejsze są drzwi przesuwne i skrzydłowe , Przesuwne poruszają sie wzdłuż prowadnic (profili) na suwakach lub rolkach .W najtańszych modelach są to pojedyncze rolki z tworzywa . Najlepiej wybrać kabiny z podwójnymi łożyskowanymi rolkami z metalu . jeśli dodatkowo one będą regulowane , łatwiej będzie wypoziomować kabinę podczas montażu . Zwykle rolki są tylko w górnym profilu , dolna część drzwi jest przymocowana na zaczep .
Drzwi przesuwne poruszają się w obrębie kabiny . Drzwi skrzydłowe zamocowane są na zawiasach , otwierają się jak zwykłe drzwi i wymagają pozostawienia wolnej przestrzeni przed kabiną , aby można je było swobodnie otwierać . Mogą być wyposażone w mechanizm unoszący , który sprawia , że otwierają się lekko , w czasie zamykania samoczynnie dociskają .
Mniej popularne są drzwi harmonijkowe i wahadłowe . Harmonijkowe zajmują mało miejsca , są zbudowane z jednej lub dwóch części i składają się na jedną stronę kabiny . Wahadłowe działają na podobnej zasadzie jak skrzydłowe , ale ich oś obrotu jest przesunięta w kierunku środka drzwi . Aby je otworzyć , potrzeba więc miejsca nie tylko przed kabiną , ale i w jej wnętrzu .
Z tworzywa lub ze szkła .
Ścianki kabin prysznicowych robi się z tworzywa (polistyrenu) lub ze szkła hartowanego .
Tafle polistyrenu mają grubość od 1,8 do 3 mm . W wersji podstawowej są gładkie , bezbarwne i przezroczyste .Mogą tez byc matowe lub kolorowe.Za dopłatą kupimy tafle z nadrukami lub wytłoczeniami.Ścianki z tworzywa są chętnie wybierane ze względu na swą lekkość i niższą cene.Bardziej efektowne są sciankie ze szkła.Do kabin prysznicowych zwkle stosuje sie tzw.bezpieczne szkło chartowane.Po rozbiciu rozpada sie ono na drobne kawałeczki o nieostrych krawędziach.Używa sie szkło od 4 do 8 mm.Im grubsze szkło,tym droższa kabina.
Szkło może być przezroczyste lub zmatowione w różnych kolorach i wzorach.Można kupić kabiny pokryte powłoką zabezpieczającą przed osadzaniem sie brudu i kamienia.Zwiększa ona głdkośc ścianek, dzięki czemu krople wody szybciej spływają i nie tworzy sie trudny do usunięcia osad.Jeśli nasza kabina nie ma takiej powłoki,można nałożyć na jej scianki impregnat.Zabieg ten trzeba jednak powtarzac.
Łazienka w ceramice ciąg dalszy.
Płyty g-k g-w.Gładkie równe płyty gipsowo - kartonowe bądż gipsowo - włóknowe są bardzo dobrym podłożem. Musimy jedynie dzien przed rozpoczeciem układanie płytek dokładnie je zagróntować.
Płytki PCW.Popularne w peerelowskim budownictwie - najlepiej całkowicie je usunąć.Trzeba wtedy zadbac, aby z podłogi zniknął teżstary klej, na którym były mocowane.
Stare płytki.Z ich skuwania można zrezygnowac, jeśli solidnie trzymają sie podłoża.Najpierw należy przemyć je sodą kaustyczną i przetrzecć wilgotną scierką.Oczyszczenia bedą wymagały również fugi.
Pojedyncze, spękane lub odspające sie płytki koniecznie trzeba odczepić, a miejsca po nich wypełnić zaprawą.Starą okładzinę warto pomalowac żywiczną emulsja, która poprawi przyczepność kleju.
Przy podejmowaniu decyzji o naklejaniu płytek na płytkinależy wziaść pod uwage to, ze taki zabieg zmniejszy kubaturę pomieszczenia.
Drewno.Płytki nie często sie układa na drewnianym podłożu. Zdarza sie to, gdy drewniana konstrukcja stropu obudowana jest deskami lub płytami drewno pochodnymi. Układanie terakoty jest wtedy dosyć pracochłonne.Najpierw trzeba dokręcic luzno zamocowane deski lub płyty, pózniej uszczelnić przerwy miedzy nimi szpachlówką do drewna lub uszczelniaczem polimerowym.Na tak zabezpieczonym podłożu olbo układa sie gipsowo - włóknowe płyty jastrychowe, albo robi wylewke samopozimującą (elastyczną) na siatce z włukna szklanego zamocowanej do podłożą. Lepszym pomysłem wydaje sie jednak zabezpieczenie drewnianego podłoża płynną folią uszczelniająca. Na tak przygotowanej podłodze od razu da sie przyklejać kafelki.
USZCZELNIENIE.
W przypadku okładzin sciennych i podłogowych w łazience to nadrzenna sprawa.Trudno bowiem w niej uniknąć podwyszonej wilgotnosci.Zdarzaja sie tezkrótko trwałe zalania podłogi (np.woda z pralki).W efekcie, jesli płytki nie zostały przymocowane zgodnie z zasadami, może dojsc do ich odspajania sie od podłoża, a nawet do zalania go przez wode, która zmoczyła okładzinę. Szczelność należy zapewnic przede wszystkim podłodze i scianom kabiny prysznicowej.Okolice wpustów podłogowych, kratek sciekowych, miejsca dookoła rur doprowadzajacych wodę oraz narożniki scian na ich styku z wanną trzeba uszczelnic specjalnymi taśmami lub kołnierzami izolującymi.Są one wykonywane z polipropylenu i elastomerów, dzieki czemu są elastyczne, odporne na działanie wody i wilgoci a także chemikaliów.Łatwo sie je układa, bo bez problemu dają sie wyginac, są też odporne na rozerwanie. Wszystkie elementy uszczelniające mocuje sie do podłoża za pomoca folii w płynie.Nalezy nia również pokryć sciany brodzika i jego podłoge, obudowe wanny, narożniki,scianę dookoła wanny, a także podłoge przy wannie (40 - 50 cm) i sciany przy niej ( do wysokości 10 cm, czyli pod całym cokołem)Generalnie zasada jest taka, że podłoże musi byc chronione wszędzie tam gdzie istnieje możliwośc zawilgocenia.
KLEJENIE.
Klej do mocowania płytek na podłodzełazienki należy dobrać zarówno do podłoża, jak i do wielkości płytek. Gdy podłoże wymaga wyrównania, trzeba wybrac zaprawe gróbowarstwową. Jesli jest równe, tzn. ubytki w nim nie maja wiecej niż 2 mm głębokości i jest ich niewiele - lepsz bedzie zaprawa cienkowarstwowa.Na posadzce najwygodniej bedzie użyc kleju samorozpływowego. Jak wszystkie produkty z tej grupy jest on odkształcalny. Klej samorozpływny jest bezpieczniejszy przy układaniu duzych płytek - całkowicie wypełnia przestrzeń między nimi, co ułatwia ich trwałe zamocowanie do podłoza.
Najlepiej nakładac go pacą o półokrągłych zębach, które ułatwiają równe rozłozenie masy.Do przyklejania płytek na podłoże odkształcalne np.ściany z płyt g - k, należy wybrać zaprawe odkształcalną typu C2. Gdy chcemy układac płytki od góry, musimy zwrócic uwage na to, by klej był oznaczony litera T,czyli miał obniżony spływ.Do mozaiki powinniśmy wybrac klej biały.
FUGOWANIE.
Na koncowym etapie prac trzeba zadbać o dobór właściwej zaprawy do spoinowania.Jest to ważne szczególnie w łazience.Zaprawa musi bowiem chronic spoiny przed nasiakaniem wodą i być łatwa do utrzymania w czystosci.Powinna być cementowa, przeznaczona do miejsc wilgotnych.Jeżeli będziemy spoinowac płytki ułożone na scianach z płyt gipsowo - kartonowych, musi sie takze nadawac na podłoza odkształcalne.
Ponieważ w łazience oprócz szczelności liczy sie też łatwość zachowania czystości, dobrze, by masa do spoinowaniabyła wzbogacona o różne ułatwiające to dodatki.Sprawdzi sie tu fuga z efektem perlenia, czyli o mniejszej chłonności, z dodatkami ograniczajacymi rozwój grzybów i pleśni.Dobrze, jeśli ponadto ma składniki zapobiegające płowieniu koloru, antybakteryjne,a nawet dodatki dekoracyjne.Można już kupić zaprawy do spoinowania z efektem brokatu.
Płytki PCW.Popularne w peerelowskim budownictwie - najlepiej całkowicie je usunąć.Trzeba wtedy zadbac, aby z podłogi zniknął teżstary klej, na którym były mocowane.
Stare płytki.Z ich skuwania można zrezygnowac, jeśli solidnie trzymają sie podłoża.Najpierw należy przemyć je sodą kaustyczną i przetrzecć wilgotną scierką.Oczyszczenia bedą wymagały również fugi.
Pojedyncze, spękane lub odspające sie płytki koniecznie trzeba odczepić, a miejsca po nich wypełnić zaprawą.Starą okładzinę warto pomalowac żywiczną emulsja, która poprawi przyczepność kleju.
Przy podejmowaniu decyzji o naklejaniu płytek na płytkinależy wziaść pod uwage to, ze taki zabieg zmniejszy kubaturę pomieszczenia.
Drewno.Płytki nie często sie układa na drewnianym podłożu. Zdarza sie to, gdy drewniana konstrukcja stropu obudowana jest deskami lub płytami drewno pochodnymi. Układanie terakoty jest wtedy dosyć pracochłonne.Najpierw trzeba dokręcic luzno zamocowane deski lub płyty, pózniej uszczelnić przerwy miedzy nimi szpachlówką do drewna lub uszczelniaczem polimerowym.Na tak zabezpieczonym podłożu olbo układa sie gipsowo - włóknowe płyty jastrychowe, albo robi wylewke samopozimującą (elastyczną) na siatce z włukna szklanego zamocowanej do podłożą. Lepszym pomysłem wydaje sie jednak zabezpieczenie drewnianego podłoża płynną folią uszczelniająca. Na tak przygotowanej podłodze od razu da sie przyklejać kafelki.
USZCZELNIENIE.
W przypadku okładzin sciennych i podłogowych w łazience to nadrzenna sprawa.Trudno bowiem w niej uniknąć podwyszonej wilgotnosci.Zdarzaja sie tezkrótko trwałe zalania podłogi (np.woda z pralki).W efekcie, jesli płytki nie zostały przymocowane zgodnie z zasadami, może dojsc do ich odspajania sie od podłoża, a nawet do zalania go przez wode, która zmoczyła okładzinę. Szczelność należy zapewnic przede wszystkim podłodze i scianom kabiny prysznicowej.Okolice wpustów podłogowych, kratek sciekowych, miejsca dookoła rur doprowadzajacych wodę oraz narożniki scian na ich styku z wanną trzeba uszczelnic specjalnymi taśmami lub kołnierzami izolującymi.Są one wykonywane z polipropylenu i elastomerów, dzieki czemu są elastyczne, odporne na działanie wody i wilgoci a także chemikaliów.Łatwo sie je układa, bo bez problemu dają sie wyginac, są też odporne na rozerwanie. Wszystkie elementy uszczelniające mocuje sie do podłoża za pomoca folii w płynie.Nalezy nia również pokryć sciany brodzika i jego podłoge, obudowe wanny, narożniki,scianę dookoła wanny, a także podłoge przy wannie (40 - 50 cm) i sciany przy niej ( do wysokości 10 cm, czyli pod całym cokołem)Generalnie zasada jest taka, że podłoże musi byc chronione wszędzie tam gdzie istnieje możliwośc zawilgocenia.
KLEJENIE.
Klej do mocowania płytek na podłodzełazienki należy dobrać zarówno do podłoża, jak i do wielkości płytek. Gdy podłoże wymaga wyrównania, trzeba wybrac zaprawe gróbowarstwową. Jesli jest równe, tzn. ubytki w nim nie maja wiecej niż 2 mm głębokości i jest ich niewiele - lepsz bedzie zaprawa cienkowarstwowa.Na posadzce najwygodniej bedzie użyc kleju samorozpływowego. Jak wszystkie produkty z tej grupy jest on odkształcalny. Klej samorozpływny jest bezpieczniejszy przy układaniu duzych płytek - całkowicie wypełnia przestrzeń między nimi, co ułatwia ich trwałe zamocowanie do podłoza.
Najlepiej nakładac go pacą o półokrągłych zębach, które ułatwiają równe rozłozenie masy.Do przyklejania płytek na podłoże odkształcalne np.ściany z płyt g - k, należy wybrać zaprawe odkształcalną typu C2. Gdy chcemy układac płytki od góry, musimy zwrócic uwage na to, by klej był oznaczony litera T,czyli miał obniżony spływ.Do mozaiki powinniśmy wybrac klej biały.
FUGOWANIE.
Na koncowym etapie prac trzeba zadbać o dobór właściwej zaprawy do spoinowania.Jest to ważne szczególnie w łazience.Zaprawa musi bowiem chronic spoiny przed nasiakaniem wodą i być łatwa do utrzymania w czystosci.Powinna być cementowa, przeznaczona do miejsc wilgotnych.Jeżeli będziemy spoinowac płytki ułożone na scianach z płyt gipsowo - kartonowych, musi sie takze nadawac na podłoza odkształcalne.
Ponieważ w łazience oprócz szczelności liczy sie też łatwość zachowania czystości, dobrze, by masa do spoinowaniabyła wzbogacona o różne ułatwiające to dodatki.Sprawdzi sie tu fuga z efektem perlenia, czyli o mniejszej chłonności, z dodatkami ograniczajacymi rozwój grzybów i pleśni.Dobrze, jeśli ponadto ma składniki zapobiegające płowieniu koloru, antybakteryjne,a nawet dodatki dekoracyjne.Można już kupić zaprawy do spoinowania z efektem brokatu.
środa, 12 grudnia 2012
Łazienka w ceramice .
Do samodzielnego układania glazury i terakoty zabiera sie coraz wiecej domowych wachowców. Pamietajmy, że oprócz wiedzy i sprzetu musimy mieć sporo cierpliwości.
Róznorodnosc na rynku jest tak duza , że mozemy układac płytki o rozmaitych formatach . Gdy przestrzeń na to pozwala , decydujemy sie na modne płytki ceramiczne o duzych wymiarach , często komponując je z ich przeciwieństwem - mozaiką. Jednak nawet najmodniejsze płytki to nie wszystko.
Aby efekt był zgodny z naszymi oczekiwaniami , muszą zostac prawidłowo położone.Nie tylko po to by nie popękały i nie odpadły.Jeśli układamy je w łazience, ważnejest przede wszystkim, by woda nie dostała sie tam, gdzie nie powinna.
Przygotowanie podłoża.
BETON. Betonowa wylewka pokrywająca zazwyczaj podłogę w łazience nie wymaga specjalnych zabiegów przed układaniem na niej płytek. Musi byc tylko równa , pozbawiona lużnych i zle związanych z podłożem fragmentów , a takrze oczyszczona z kurzu , tłuszczu i innych zabrudzeń.
Przed rozpoczeciem klejenia należy pomalowac ją zwykłą emulsja gruntujacą dostepna w ofercie wiekszosci producentów zapraw klejowych.
TYNK. Świezy już po kilku lub kilkunastu dniach od ułożenia można wykańczac płytkami. Ewentulanie gdy okaże sie zbyt chlonny, trzeba go zagruntowac. Chłoność da sie sprawdzic mocząc go wodą.Jeśli zacznie natychmiast wnikać w głab tynku, pozostawiajac ciemne plamy, lepiej bedzie użyc preparatu gruntującego. Ten sam preparat przyda sie także wtedy, gdy zauważymy, że tynk jest pylący lub nadmiernie sie kruszy. Gorzej jesli opukując sciane, usłyszymy głuch głos.
Potraktujmy to jakozapowiedż skuwania tynku, przynajmniej w obrębie miejsc, gdzie taki dzwięk był słyszalny.Małe ubytki i rysy wystarczy wypełnić zaprawą renowacyjną.
Inną niespodzianką może sie okazac nie równość sciany.Da sie ja doprowadzić do pionu i poziomu, robiąc suchy tynk z płyt g-k lub g-w albo nanosząc warstwę tynkutradycyjnego bądż gładzi (cementowej lub klejowej)
Farby.Dyspresyjne (emulsje)lub olejne moga miec zbyt małą chłonność, co tez nie jest wskazane podczas układanie glazury. Ściany trzeba więc zagróntować, dziurkując wczesniej ich powierzchnię, np.kolczastym wałkiem.
Róznorodnosc na rynku jest tak duza , że mozemy układac płytki o rozmaitych formatach . Gdy przestrzeń na to pozwala , decydujemy sie na modne płytki ceramiczne o duzych wymiarach , często komponując je z ich przeciwieństwem - mozaiką. Jednak nawet najmodniejsze płytki to nie wszystko.
Aby efekt był zgodny z naszymi oczekiwaniami , muszą zostac prawidłowo położone.Nie tylko po to by nie popękały i nie odpadły.Jeśli układamy je w łazience, ważnejest przede wszystkim, by woda nie dostała sie tam, gdzie nie powinna.
Przygotowanie podłoża.
BETON. Betonowa wylewka pokrywająca zazwyczaj podłogę w łazience nie wymaga specjalnych zabiegów przed układaniem na niej płytek. Musi byc tylko równa , pozbawiona lużnych i zle związanych z podłożem fragmentów , a takrze oczyszczona z kurzu , tłuszczu i innych zabrudzeń.
Przed rozpoczeciem klejenia należy pomalowac ją zwykłą emulsja gruntujacą dostepna w ofercie wiekszosci producentów zapraw klejowych.
TYNK. Świezy już po kilku lub kilkunastu dniach od ułożenia można wykańczac płytkami. Ewentulanie gdy okaże sie zbyt chlonny, trzeba go zagruntowac. Chłoność da sie sprawdzic mocząc go wodą.Jeśli zacznie natychmiast wnikać w głab tynku, pozostawiajac ciemne plamy, lepiej bedzie użyc preparatu gruntującego. Ten sam preparat przyda sie także wtedy, gdy zauważymy, że tynk jest pylący lub nadmiernie sie kruszy. Gorzej jesli opukując sciane, usłyszymy głuch głos.
Potraktujmy to jakozapowiedż skuwania tynku, przynajmniej w obrębie miejsc, gdzie taki dzwięk był słyszalny.Małe ubytki i rysy wystarczy wypełnić zaprawą renowacyjną.
Inną niespodzianką może sie okazac nie równość sciany.Da sie ja doprowadzić do pionu i poziomu, robiąc suchy tynk z płyt g-k lub g-w albo nanosząc warstwę tynkutradycyjnego bądż gładzi (cementowej lub klejowej)
Farby.Dyspresyjne (emulsje)lub olejne moga miec zbyt małą chłonność, co tez nie jest wskazane podczas układanie glazury. Ściany trzeba więc zagróntować, dziurkując wczesniej ich powierzchnię, np.kolczastym wałkiem.
Subskrybuj:
Posty (Atom)