Bramy ich rodzaje.

Wzorniczo bramę dopasowujemy do wyglądu ogrodzenia i stylistyki budynku. Natomiast jej typ zależy od tego, ile miejsca mamy na podjeździe. Brama nie może otwierać się na zewnątrz posesji, a jej skrzydła po otwarciu nie mogą ograniczać pola manewru na podjeździe. Dlatego tam gdzie przestrzeni jest niewiele, lepiej zamiast bramy rozwieralnej zamontować model przesuwny.

BRAMY PRZESUWNE.

Brama przesuwna praktycznie nie zajmuje miejsca na podjeździe, jest więc idealnym rozwiązaniem w sytuacji, gdy między nią a garażem przestrzeni jest tylko tyle, ile zajmuje samochód. Ta oszczędność wynika ze sposobu przesuwania się skrzydeł bram - poruszają się one po wewnętrznej stronie ogrodzenia, równolegle do niego. To z jednej strony zaleta (oszczędność miejsca), z drugiej zaś wada, gdyż po jednej stronie wjazdu musi być odcinek ogrodzenia o długości wystarczającej, by całe skrzydło zmieściło się za nim po otwarciu bramy. Strona na którą brama będzie przesuwna, jest właściwie dowolna, ale otwarte skrzydło nie powinno zasłaniać furtki.
Gdyż wzdłuż ogrodzenia nie mamy przestrzeni pozwalającej na zamontowanie pojedynczego skrzydła, a wjazd jest usytuowany tak, że z obu boków jest nieco miejsca, można zastosować dwa węższe skrzydła, przesuwające się w przeciwne strony.
Jednoskrzydłowymi bramami przesuwnymi można zamykać przejazdy o szerokości siegającej 12 m, a jeśli zastosujemy dwa przeciwległe zjeżdżające się skrzydła - nawet do 24 m. Wzdłuż ogrodzenia trzeba pozostawić wolne miejsce (co najmniej szerokości skrzydła), inaczej bramy nie będzie można całkowicie otworzyć.
Samonośne > W takich konstrukcjach skrzydło zawieszone jest wysięgnikowo, dzięki czemu przesuwa się nie dotykając podjazdu (w odległości 5-8 cm nad jego powierzchnią). Dla zrównoważenia ciężaru w bramach samonośnych montowane są przeciwwagi, co zwiększa szerokość skrzydła o 30-40%.
Szynowe > Skrzydło bramy porusza się na rolkach po szynie, którą mocuje sie w fundamencie. Takie modele są tańsze niż samonośne, ale zdecydowanie mniej popularne, gdyż wymagają systematycznego usuwania zanieczyszczeń. jest to uciążliwe szczególnie zimą, gdyz z szyny trzeba usunąć snieg i lód.

BRAMY ROZWIERALNE
Mocowane są do metalowych słupków, kotwionych w murowanych słupach ogrodzeniowych lub montowanych bezpośrednio w e własnym fundamencie. Zawiasy, na których obracają się skrzydła, pozawalają na otwarcie ich pod maksymalnym kątem 100*
Jednoskrzydłowe >Względy konstrukcyjne ograniczają szerokość pojedynczych skrzydeł do 3 m.
Taką bramę warto zamontować, gdy podjazd do naszej posesji jest wąski, ale długi. Trzeba jednak pamiętać, że takie skrzydła są duże i ciężkie, trudno je otwierać ręcznie, lepiej więc zawczasu uwzględnić montaż siłowników i napędu.
Dwuskrzydłowe >Każde ze skrzydeł takiej bramy może mieć nawet do 3 m szerokości. Rzadko jednak stosuje się takie rozwiązanie. Przy tak szerokich otworach wjazdowych zdecydowanie lepiej sprawdzaja się samonośne bramy przesuwne, które są mnie kłopotliwe zimą. Gdy mamy bramę ze skrzydłami uchylnymi, powierzchnię niezbędną do ich otwarcia trzeba odśnieżać.

Bramy wjazdowe.

Brama jest urządzeniem pracującym w ciężkich i zmiennych warunkach atmosferycznych, a do tego często użytkowanym. Warto więc wybierać ją tak, by otwierała i zamykała się bez przeszkód, była łatwa w obsłudze i niezależnie od pogody sprawiała najmniej problemów.

Minimalna szerokość bramy po jej otwarciu powinna wynosić 2,4 m. To tyle miejsca, ile potrzebna, by bezpiecznie wjechać na działkę i wyjechać z niej samochodem osobowym (zależnie od typu i modelu mają one zwykle od 1,4 do 2 m szerokości. Warto jednak pamiętać, że na teren posesji będą musiały wjeżdżać auta o znacznie większych gabarytach np; samochody dostawcze ( dowożące kupiony towar lub opał) lub nawet ciężarowe, których szerokość przekracza 2,5 m. Dobrze więc myśleć perspektywicznie i zamontować bramę co najmniej 3 m.
Istotna jest także odległość między bramą wjazdową a bardziej odległą od niej krawędzią drogi. Njlepiej, gdy jest ona równa promieniowi skrętu samochodu - dla osobowych wynosi on 5 -6 m, dla dostawczych 6 - 7 m. Gdy miejsca jest za mało, warto cofnąć bramę w głąb działki o 1 -1,5 m względem ogrodzenia.

Sypialnia.

Z sypialni korzystamy głównie w nocy i rano, przy sztucznym oświetleniu, gdyż światło słoneczne odgrywa wtedy znacznie mniejszą role niż żarówki. Mimo to wciąż najbardziej pożądane jest w sypialni światło wschodnie bądź południowo - wschodnie. 

Dzięki takiej orientacji rano wstajemy ze słońcem i funkcjonujemy w zgodzie z naturalnym rytmem dnia. Unikamy też zasypiania w rozgrzanym słońcem wnętrzu. Ze względu na ten mankament za najgorszą uchodzi ekspozycja zachodnia (zwłaszcza gdy sypialnia jest na podatnym na przegrzanie poddaszu). Do regulacji nasłonecznienia w oknach sypialni przydadzą się okiennice, rolety lub dwuwarstwowe zasłony.

KOLORYSTYKA.
W sypialni polecane są wyciszające i relaksujące barwy, choć niekoniecznie ciepłe. W grę wchodzą pastele, kolory ziemi, błękity i zielenie. Czasami kolorystykę warto wykorzystać, by nie co ,,podrasować" przestrzeń.
Np nie wielki pokój wyda się przestronniejszy, jeśli zastosujemy w  nim jasne, rozbielone kolory tapet lub farb pokrywających ściany. Jeśli pomieszczenie jest dostatecznie przestronne i nie wymaga takiej korekty, warto zastanowić się nad intensywną barwą ścian, która doskonale podkreśli odrębność miejsca wyciszenia i relaksu oraz jego specyfikę. W grę może wchodzić nawet ciepła, uspokajająca, ,, pochłaniająca światło   aksamitna czerń.

Garderoba i szafa.

Najlepszy układ to taki, gdy do sypialni przynależy osobne pomieszczenie na ubrania. taka garderoba nie jest zwykle dostępna z korytarza, wejście do niej usytuowane jest od strony pokoju, a czasem projektuje się ją jako pomieszczenie przejściowe pomiędzy sypialnią a łazienką.

GARDEROBA.
Każdemu z lokatorów rodzicielskiej sypialni powinno przysługiwać na odzież co najmniej tyle przestrzeni ile zmieści się w szafie o szerokości 1,2 m i głębokości 0,6 m; w garderobie powierzchnia magazynowa przeznaczona dla jednej osoby nie powinna być mniejsza niż 2 m2.
Do garderoby będącej osobnym pomieszczeniem mogą prowadzić standardowe , uchylne skrzydła drzwiowe. Trzeba jednak pamiętać, że takie drzwi wymagają wolnej przestrzeni na otwieranie - mogą więc zmniejszyć użytkową powierzchnię sypialni lub garderoby (zależnie od tego, na którą stronę się otwierają). Jeśli zależy na tym, by drzwi zajmowały możliwie mało miejsca, możemy zastosować drzwi łamane lub przesuwne. Wybierając drzwi do garderoby, warto rozważyć montaż przesuwno -  łamanych , które po złożeniu można przesuwać na boki, jednak wówczas należy pamiętać o konieczności pozostawienia miejsca na ścianach bocznych pomieszczenia na złożone skrzydła drzwiowe, co w niektórych sytuacjach może stanowić dyskomfort i utrudnienie w komunikacji.

SZAFA.
Jedynie tam, gdzie ze względu na ograniczony metraż nie da się wygospodarować pomieszczenia o minimalnej szerokości 110 cm (w węższym nie da się wygodnie obrócić, wysunąć szuflady czy wyminąć z innym domownikiem), lepiej jest zdecydować się na szafy zastępuje wydzielona garderobę. Mogą być rozmieszczone zarówno w przestrzeni komunikacyjnej - korytarzu prowadzącym do sypialni lub przy wejściu do łazienki, jak i w samej sypialni. Będą oszczędniejsze i wygodniejsze niż zbyt mała garderoba.

WIELKOŚĆ SYPIALNI.

Architekci twierdzą, że pokój sypialny dla dwóch osób powinien mieć minimum 12 m2 powierzchni, gdy obok jest garderoba. Tego warto się trzymać, jeśli nie chcemy w prywatnej części domu mieć ciasnych, niepodatnych na zmiany aranżacji dziupli.

MAŁA SYPIALNIA.
Urządzenie takiego wnętrza wymaga zachowania pewnej dyscypliny. Aby nie zagracić skromnej powierzchni, warto wstawić tylko podstawowe sprzęty (łóżko, szafki nocne i ewentualnie fotel lub szafkę). Minimalizm ten podyktowany jest nie tylko tym że nadmiar źle wygląda - obijanie się po ciemku o porozstawiane wszędzie meble nie należy do przyjemności.

DUŻA SYPIALNIA.
Przestronny pokój do spania jest zdecydowanie lepszym rozwiązaniem. Nawet dla tych osób, które szukają zacisznego kąta, bo wystarczy osłonić łóżko baldachimem czy ścianką ,, ocieplić" wnętrze suto marszczonymi zasłonami, grubym, puszystym dywanem lub wyłożyć miękką wykładziną dywanową. Można sobie też pozwolić na wstawienie dużych sprzętów ; zabytkowej szafy lub foteli.

ŁAZIENKA PRZY SYPIALNI.
Jest to sposób często spotykany w projektach współczesnych domów. Od zasobności portfela i zmysłu praktycznego właścicieli zależy,czy swoje lokum uzupełnią efektownym pokojem kąpielowym, czy zadowolą się niedużym pomieszczeniem z podstawowymi urządzeniami (warto jednak uwzględnić specyfikę tego miejsca, montując dwie różne umywalki). W ramach samodzielnego apartamentu podział na część sanitarna i sypialnię nie musi być tak sztywny jak wówczas, gdy łazienka dostępna jest z korytarza. Oczywiście,strefa ustępu i bidetu wymaga wyraźnego oddzielenia, ale już efektowny natrysk czy wanna mogą z powodzeniem zająć miejsce w bezpośrednim sąsiedztwie łóżka.

ŚCIANY TRÓJWARSTWOWE.

W ścianach wznoszonych w tej technologi izolacja termiczna znajduje się w środku, pomiędzy warstwą nośną (wewnętrzną) a elewacją (zewnętrzną).

Zazwyczaj warstwa ocieplenia ma grubość 14 - 16 cm. Wykonuje się ją z wełny mineralnej lub styropianu. Materiały te różnią się odpornością na zawilgocenie oraz sposobem montażu. Wełna mineralna wymaga ochrony przed zawilgoceniem - jej stosowanie narzuca wiec konieczność zapewnienia skutecznej wentylacji wnętrza ściany (utworzenia 3 - 4 cm szczeliny wentylacyjnej między wełną a elewacją).
Wybór nienasiąkliwego styropianu umożliwia budowę ścian bez szczeliny powietrznej.
W ścianach tych bardzo ważne jest dobre połączenie różnych warstw.
 Warstwa zewnętrzna nie jest zbyt sztywna, dlatego musi być trwale połączona z warstwą wewnętrzną. Najlepiej stosować do tego systemowe kotwy ze stali nierdzewnej, które będą umożliwiać ruchy elewacji pod wpływem zmian temperatury. Kotwy - wykonane z niezbyt grubych prętów - powinny mieć taką długość, aby można było je osadzić na głębokość co najmniej 5 cm w każdej z warstw. Obliczeniem potrzebnej liczby kotew zawsze powinien się zająć konstruktor. W praktyce jest to na ogół 5 kotew na 1 m2 ściany. Wzdłuż wszystkich krawędzi elewacji (np. wokół otworów okiennych) musi ich być więcej.

WYKONANIE.
Ściany dwuwarstwowe wznosi się jedno - lub dwuetapowo. Wybór danego sposobu murowania zależy wyłącznie od decyzji wykonawcy. Przyjęło się uważać, że jeśli ściany będą ocieplane styropianem, buduje się jednoetapowo, jeśli wełną dwuetapowo. Nie jest to jednak regułą. Zazwyczaj nie ma żadnych wytycznych czy przeciwwskazań narzucających jedno z tych rozwiązań.
Niska nasiąkliwość styropianu umożliwia jednoetapowy sposób budowy, bez obawy o obniżenie jego właściwości cieplnych w wyniku zawilgocenia.
Przy izolacji z wełny mineralnej polecanym rozwiązaniem jest budowa rozłożona na dwa etapy - czyli układa się ocieplenie i stawia warstwę osłonową dopiero wówczas, gdy dom znajduje się już w stanie surowym otwartym, czyli pod dachem. Dach pozwoli ochronić wełnę przed zawilgoceniem podczas budowy.
Najczęściej kotwy są wkładane w spoinę już w czasie wznoszenia murów. Jeżeli okaże się, że spoiny w ścianie nośnej i osłonowej nie występują na tej samej wysokości, kotwy trzeba będzie wyginać - ze spadkiem na zewnątrz. Na kotwy należy zakładać krążki z tworzywa sztucznego, które dociskają warstwy termoizolacji. Dzięki znajdującym się w nich kapinosom woda skraplająca się na zimnym metalu, ścieka w dół szczeliny wentylacyjne, a nie przemieszcza się wzdłuż kotew i nie zawilgaca izolacji.

MOSTKI TERMICZNE.
Potencjalnym mostkiem termicznym w ścianach trójwarstwowych są nadproża. Ich wykonanie jest skomplikowane, ponieważ są one z zasady podwójne : jedno nadproże (zazwyczaj monolityczne) trzeba wykonać w warstwie nośnej, a drugie - w elewacyjnej. Najlepiej, jeśli oba nadproża, połączone konstrukcyjnie, przedzielone są warstwą izolacji termicznej takiej samej grubości jak w ścianie.
Jeśli elewacja będzie wykończona tynkiem, nadproże w warstwie zewnętrznej może być żelbetonowe. Trzeba jednak wiedzieć, że żelbet ma inną odkształcalność termiczną niż materiał, z którego wykonano ścianę. Pod wpływem zmian temperatury na tynku mogą pojawić się rysy. Dlatego dobrze jest wykonać nadproże zewnętrzne z takiego samego materiału jak ściany elewacyjne, np. z cegieł klinkierowych lub silikatowych.

MIEJSCE W DOMU.

NA GŁÓWNĄ DWUOSOBOWĄ SYPIALNIĘ PRZEZNACZAMY MOŻLIWIE DUŻY, KSZTAŁTNY POKÓJ o powierzchni co najmniej 15-16 m2, a licząc razem z miejscem na garderobę czy szafy - około 20 m2. Ważna jest również wysokość pomieszczenia, bo wiszący nisko nad głową sufit może przytłaczać użytkowników i odbierać wnętrzu  ,, oddech ".

DOM PIĘTROWY.
Dwie kondygnacje zapewniają prosty, niemal automatyczny podział na część dzienną oraz prywatną, między którymi barierę tworzą schody na piętro lub poddasze.
Sypialnie w piętrowym domu o pełnych kondygnacjach nie mają praktycznie żadnych mankamentów - są wygodne i łatwe do zaaranżowania.W zdecydowanie popularniejszych domach z użytkowym poddaszem, na kondygnacji mamy wnętrza, których wysokość częściowo ograniczają skosy dachu. To, jaka część powierzchni piętra nadaje się do wykorzystania, zależy od bryły budynku i kształtu dachu. Jeśli jego połacie schodzą niemal do poziomu stropu, będzie znacznie mniej miejsca na ustawienie łóżka i mebli, a także na poruszenie się w pomieszczeniu, nią w podobnych pokojach z płaskim sufitem.
Na poddaszu szczególnie ważna jest sprawna wentylacja. Najmniej skuteczna będzie grawitacyjna (w takiej instalacji na poddaszu osobne kanały powinny mieć również pokoje), działająca sprawnie tylko w określonych warunkach atmosferycznych. Od kaprysów pogody uwalnia wentylacja mechaniczna z odzyskiem ciepła, a spragnieni luksusu mogą rozważyć klimatyzowane wnętrza.

DOM PARTEROWY.
W jednokondygnacyjnym domu wyzwaniem jest skuteczne strefowanie przestrzeni. Pomieszczenia prywatne od ogólnodostępnych trudno dostatecznie odseparować. zyskujemy za to możliwość połączenia z ogrodem praktycznie każdego z prywatnych wnętrz. Lokatorzy pokoju sypialnego z przeszklonymi drzwiami tarasowymi na poziomie murawy mogą sami ustalać zasady i częstotliwości kontaktów z naturą - jeden z tego zrezygnuje, bo okaże się, że woli zwykłe okno dające poczucie bezpieczeństwa, inny w krótkim czasie nie b ędzie umiał żyć bez wychodzenia na trawnik czy taras.